Reportaże i dokumenty Polskiego Radia

W ciągu trzech wieków swego istnienia Dom Podrzutków, później Dom księdza Boduena, pomógł około 300 tysiącom warszawskich dzieci. W czasie II wojny światowej wśród nich były także dzieci żydowskie, którym na różne sposoby, w wielkiej konspiracji, starano się uratować życie. Wymyślone nazwiska tych, które trafiały do "Boduena" wpisywano do ksiąg sierocińca ołówkiem. Stąd mówi się o nich często "Ołówkowe dzieci". Niektóre z dzieci, szczególnie niemowlęta, ukrywano pośród dzieci polskich, często do końca okupacji. Innym, większym, szukano rodzin. Jeszcze innym preparowano fałszywe dokumenty, które także pomagały przetrwać. Nigdy żadnego z zaangażowanych w pomoc pracowników nie zadenuncjowano, nigdy nie zdarzyła się żadna wpadka, co czyni to miejsce wyjątkowym.

Historia piosenki "Załoga G" zespołu Hurt. Powstała 20 lat temu i stała się niespodziewanym hitem. Teledysk powstał na wrocławskim "Trójkącie", okolicy znanej z wysokiej przestępczości. Większość zdjęć wykorzystana w teledysku była dokumentalna. Sam utwór, mimo upływu lat, przyciąga coraz młodsze pokolenia. Umieszczony w internecie teledysk ma już ponad 10 milionów wyświetleń i wiele pozytywnych komentarzy. Wielu ludzi mówi, że to jest utwór o nich.

Koji Kamoji to niezwykły artysta, który od 66 lat mieszka w Polsce, łącząc kulturę japońską i polską. Jego twórczość, pełna metafizycznych połączeń sztuki i natury, inspiruje i zachwyca. Właśnie świętował swoje 90 urodziny i otrzymał złoty medal Gloria Artis. Viralowe zdjęcie z podpisem: "100% Polak, 100% Japończyk, 200% Koji Kamoji" podkreśla jego unikalną tożsamość. Największym echem odbiła się instalacja "Haiku – Woda" z 1994 roku, gdzie umieścił studnię w podłodze biblioteki. Twórczość Kamoji jest dla niego koniecznością, podobnie jak codzienne sprawy. Podkreśla, że te aspekty życia są równie ważne jak sztuka. Koji Kamoji pozostaje pełen energii i planów na przyszłość, a jego postawa i dzieła inspirują, pokazując, że sztuka może być sposobem na głębokie zrozumienie świata i siebie.

Maciej Szajowski, pracownik Kampinoskiego Parku Narodowego, w przydomowym ogrodzie w Izabelinie stawia garnki, wiadra i balie. Po zgromadzoną w nich deszczówkę codziennie przychodzą spragnione zwierzęta z lasu – łosie, borsuki czy wiewiórki. Powracająca susza to prawdziwe utrapienie dla ludzi, zwierząt oraz roślin. Bohater reportażu zabiera nas na spacer po Puszczy Kampinoskiej, by pokazać, jak niski stan wód wpływa na tamtejszy ekosystem. O zmianach klimatycznych opowiada również dr. hab. Artur Magnuszewski z Zakładu Hydrologii na Wydziale Geografii i Studiów Regionalnych UW.

To wzruszająca opowieść o wojennej traumie, stracie, walce o przetrwanie i nadziei. Krystyna Budnicka urodziła się w 1932 roku w religijnej rodzinie żydowskiej Józefa Lejzora i Cyrli Kuczerów. Podczas powstania w warszawskim getcie ukrywali się w bunkrze. W 1943 roku, po wykryciu bunkra, Krystyna ewakuowała się kanałami na stronę aryjską, ale jej rodzina nie miała tyle szczęścia. Zginęli jej bracia Jehuda i Rafał. W 1944 roku musiała zmieniać miejsce ukrycia, by uniknąć Niemców. Po upadku powstania warszawskiego trafiła do obozu w Pruszkowie. Mimo cierpień wojennych udało jej się przeżyć. Jaki był sens ocalenia? Jak mówi "Ocalałam, żeby dawać świadectwo"