Radio Einstein

Als er iets is waar asielzoekers in uitblinken, dan is het wel dromen. Van een verblijfsvergunning, van een eigen huis, van een baan, een studie, een nieuw leven opbouwen in Nederland. Bij volwassenen gaat dromen vaak gepaard met veel stress. Ze weten hoeveel geduld ze moeten hebben of hoe klein de kans is dat hun dromen werkelijkheid zullen worden. Maar hoe zit dat met de kinderen op het azc? Welkom bij de laatste aflevering van de serie Jonge Dromers. In deze aflevering hoor je Fatemeh en Nazanin, moeder en dochter, die na 8 jaar eindelijk met hun gezin een eigen woonplek hebben. Wat doet dat met ze? Is het leven na het azc nu helemaal waar Fatemeh van droomde? En Nazanin, die het grootste deel van haar leven in het azc woonde, hoe ervaart zij het? En waar droomt zij van? Muziek door Blue Dot Sessions. Voor meer informatie: https://sessions.blue/.

Als er iets is waar asielzoekers in uitblinken, dan is het wel dromen. Van een verblijfsvergunning, van een eigen huis, van een baan, een studie, een nieuw leven opbouwen in Nederland. De tweede aflevering van Jonge Dromers is voor Eva.  Eva is 11 jaar en komt uit Colombia. Ze is nog nooit buiten haar eigen land geweest, totdat ze met haar gezin moest vluchten voor het al decennialang woedende gewapend conflict. Ze vindt Nederland logischerwijs in heel veel dingen anders dan haar thuisland. Eva denkt veel aan haar familie, en aan poes Ringo die ze heeft moeten achterlaten...  En ook Eva heeft natuurlijk dromen... Muziek door Blue Dot Sessions. Voor meer informatie: https://sessions.blue/.

Als er iets is waar asielzoekers in uitblinken, dan is het wel dromen. Van een verblijfsvergunning, van een eigen huis, van een baan, een studie, een nieuw leven opbouwen in Nederland. Abdullah is nog jong. Hij is een zogenaamde amv'er, een 'alleenstaande minderjarige vreemdeling'. Hij vertrok in zijn eentje vanuit Jemen en legde letterlijk en figuurlijk een enorme weg af. Hij droomde van een veilige plek. Die heeft hij voorlopig gevonden; het azc. Het Guesthouse waar we Abdullah interviewen heeft best een naargeestige sfeer. En iedereen die hij liefheeft is achtergebleven in Jemen. De eenzaamheid grijpt hem regelmatig naar de keel... Hoe zien Abdullah's dagen op het azc eruit? En wat is de volgende droom van Abdullah nu hij in Nederland is? Hoor het in de eerste aflevering van deze driedelige serie over jonge asielzoekers en hun dromen. Muziek door Blue Dot Sessions. Voor meer informatie: https://sessions.blue/.

In de laatste aflevering van de serie over de huiskamer van het nieuwe Utrechste azc 'De Pahud' stelt Misha vast dat er steeds meer leven in de huiskamer zit. Dat komt onder andere door Kimberley, een buurtbewoonster en lid van de Bahai-gemeenschap. Zij zet vanuit haar haar visie een festival voor kinderen in om via hen ook de ouders te bereiken. En het werkt! Weliswaar zitten de meest mensen uit bepaalde groepen bij elkaar (vrouwen bij vrouwen, Spaanstaligen bij Spaanstaligen, etc), maar ze kómen in elk geval. En dat bezoekers herkenning bij elkaar zoeken, dat is een universeel gegeven (soort zoek soort). Dat ze dat überhaupt samen in één ruimte doen, is al pure winst. En dat ook de buurtbewoners de drempel over gaan? Dat gaat vast goed komen. De kinderen geven alvast het goede voorbeeld.

Project Pahud is een podcastserie over de huiskamer van het nieuwe azc aan de Pahud de Mortangesdreef in Utrecht Overvecht, kortweg De Pahud. In aflevering 2 gaat Misha Koole op bezoek bij verschillende buurt- en wijkcentra. Hij spreekt met coördinatoren, met bezoekers én met mensen van The Social Collective, een organisatie die onderzoek doet naar o.a. de huiskamer van De Pahud. En dat is een belangrijke toevoeging aan de verhalen en ervaringen. Bij de centra en buurthuizen lijkt de bereidheid om de eigen fijne plek om samen te komen te verlaten niet zo groot, zelfs niet voor een keertje. Maar is dat niet eigenlijk heel begrijpelijk? Elk buurthuis of andere verbindingsplek heeft toch een bepaald publiek. Is dan een huiskamer willen creëren voor alle mogelijke doelgroepen in de buurt niet een illusie, zoals Eva en Rachella van The Social Collective denken? En zou het misschien wel werken als het werd omgedraaid? Het werd onderweg door een paar mensen geopperd: misschien moet het azc op bezoek bij de buurthuizen? En zo geschiedde. Luister onder andere mee naar de verhalen vanuit verschillende wijkinitiatieven, naar de ‘food for thought’ van The Social Collective (want moet verbinding altijd plaatsvinden in groepen en al pratend?) en naar de reportage van de bingo met azc’ers bij buurtcentrum Bij Bosschardt.