Başkaloji

Aslında bu bölümde bambaşka bir konu hakkında konuşmak ve ilerlemek istiyordum fakat sonrasında da dedim ki zaten hayatımızda iyi olmayan birkaç yan olduğu gibi programın geçmiş olduğu süreçleri anlatıp her şeyi hep beraber duymanız gerektiğini düşündüm. Bakalım nelerden geçmiş ve atlatmaya çalışmışım? Cevabı bölümümüzde.

Şimdiye kadar izleyip gerçekten etkilendiğim bir anime varsa da o da "The Monster" animesi olmuştur. Bu bölümde animenin incelemesini yapmayacak olsam da animeden bir replik hakkında konuşmak istiyorum. "Sahiden, insanlar sağken neler hakkında konuşur?" gelin hep beraber biraz bunu sorgulayarak kendi cevaplarımızı arayalım.

Hayatın hep bir ritimde aktığını, belirli bir melodisi olduğunu ve içerisinde birçok şey bulundurarak bizim aslında dört bir yanımızı sardığını söyler ve içten içe bunu kabul ederiz. Bazen hüzünlü bir melodi gibi kulağımızı çınlatan hayat bazen sağır edecek bir sessizliğe dönüşüp bizi boğuverdiği gibi bazen de hiç dinmeyecek bir zafer şarkısı gibidir. Bu hayatın bir ritmi varsa bu hangi müzik türünden olurdu? Cevabı elbette yeni bölümümde.

Gerçekten dilimize pelesenk olmuş, söylemekten bıkmayacağımız sözler arasına bir yenisi daha eklendiyse de bu "Halledicem her şeyi hele şunlar bir bitsin." sözüdür. Sürekli olarak hayallerimizi ve isteklerimizi gerçekleştirmek için uygun bir zaman aralığı olduğunu iddia edip kendimizi adeta o zamana ulaştırmak için fare kapanı içerisinde çalışıyor ve belki o mutlu güzel günleri hiçbir zaman göremiyoruz. Bununla nasıl baş edileceğinin cevabı bölümümde.

İnsanın şimdiye kadar hep bir kalıcılığa ulaşma, içten içe hiç unutulmama ve herkes gibi ölse de hiç kimsenin olamayacağı gibi bir ölümsüz olma ihtiyacı vardır. Bu ihtiyaç nereden gelir ve insan neden iz bırakma ihtiyacı yaşar? Hadi biz de bu bölümle kendi ayak izlerimizi bırakıp söyleyecek bazı sözlerimizi yüksek de olmasa biraz tınılı bir sesle söyleyelim.