Bırakın da yaşayalım!

Toplu taşımada ne kadar iyi bir insansınız? Ya da böyle bir ölçüt var mıdır? Peki ya ilişkilerimizde karşı taraftan beklentilerimiz... Yine bir tutam nesil çatışması ve y kuşağı zihniyetleri üzerine kişisel hasbihalime hepiniz hoş geldiniz.

2025 yılı asgari ücreti mi diyeyim yoksa sen mi gerçek ismini açıklamak istersin açlık ve sefalete devam ücreti. Etik, insanlık ve toplum kavramları içinde bana ve belki de birçoğumuza dert olan meseleler yine bir bölümde daha baş köşede yer alırken biraz da yeni dünya diyelim.

Neden her şeyi erteliyoruz? Peki bu erteleme lanetini kırmanın bir yolu var mı, dopamin detoksu mu yapsak yoksa şehri komple terk edip ilkel bir hayata mı geçsek?

Böylesine modern bir çağda neden mutsuzuz? Mutsuzluğumuzu çekemeyen x ve üzeri kuşağın şükür sevdası nereye kadar gidecek? Adam Smith'in görünmez eli bize bu ışıltılı hayatı getiren kapitalist dünyayı boğazlayacak mı? Tüm sorulardan birer kuple detaylar gelecek bölümlerde...

Değer verdiğimiz şeyleri gerçekten önemsiyor muyuz ya da önemsediklerimiz ruhumuzu ve benliğimizi ne kadar besliyor? Peki bizim takdir etmek ve edilmekle ilgili sorunumuz ne, kibir mi dilimizi kilitleyen yoksa kıyaslamalardan kurtulamayışımız mi içten içe? Belki de unuttuk öz benliğimizde her birimizin bambaşka oluşunu, orijinal ve biricikliğini.