Felieton Tomasza Olbratowskiego

W orędziu premiera Tuska padło słowo kohabitacja. Plan awaryjny, zakładający trudną kohabitację z prezydentem, jest przygotowany. Co to jest ta kohabitacja? Słowo to składa się z trzech części: pierwszej, na początku, drugiej w środku i trzeciej na końcu. Pierwsza część to ko. Kura robi ko, ko, ale w tym przypadku ko, znaczy KO, czyli Koalicja Obywatelska.

🤔 Miejmy nadzieję, że rządowe pogróżki o braniu się do roboty, do roboty, są jedynie deklaracją i nie znajdą potwierdzenia w rzeczywistości. Bo aktywne nie robienie czegokolwiek to podstawa funkcjonowania rządu w Polsce. Jak się nic nie robi, albo bardzo mało robi, to nie ma ryzyka, że się coś źle zrobi. Czujecie logikę? 😅 O tych ważnych sprawach mówił dziś Tomasz Olbratowski w swoim felietonie. 🧐

🤔 Co robić, jak nie mamy czasu? A no można wiele rzeczy. Można na przykład "niefotografować", można "nietańczyć". Jak będziemy te rzeczy robić to jeszcze nam starczy sporo czasu na inne "nicnierobienie". 😅 O tych ważnych sprawach mówił dziś Tomasz Olbratowski w swoim felietonie. 🧐

😅 Nagadali się, naobrażali wzajemnie, namęczyli, najeździli, nawydawali pieniędzy i nic się nie zmienia. Dalej będzie rząd Tuska i prezydent Kaczyńskiego. Obaj panowie wzięli wczoraj udział w swoich przemówieniach. Donald Tusk w swoim przemówieniu, Jarosław Kaczyński w swoim. A może by tak porozmawiali razem? 🤔

Hura, hura mamy nowego prezydenta, zakrzykną jedni, ło matko i córko jest nowy prezydent wyszepczą przez łzy inni. Ale: Wielkieś nam uczyniła pustki w domu swoim, nasz droga kampanio tym niknieniem swoim. Skończyła się prawie roczna kampania wyborcza, która obfitowała. Brak nam będzie wizyt w rzeźni i publicznego jedzenia kiełbasy, skończyło się noszenie warzyw o świcie, jedzenie jogurtów z językiem na wierzchu. Stopniowo zaniknie zainteresowanie dziewczynami z Grand Hotelu, czy panem Jerzym z DPS-u. Już nie będzie zainteresowania jakim obdarzali nas kandydaci. Już będą nas mieli obaj kandydaci w dupie, jeden bo przegrał, drugi, bo wygrał. Ech, już tęsknimy do tych debat rozedrganych, przetykanych pieprzeniem, snuzem rozmaitem. Jak teraz wypełnić po niej pustkę, która nastąpiła ta pustka?