Jonge Jaren

"Ik moet mezelf het vuur na aan de schenen leggen," bekent Hadewych Minis tijdens ons gesprek in haar Haarlemse woning. Een uitspraak die haar carrière perfect samenvat. Je kent haar wellicht als acteur. Ze won twee Gouden Kalveren en de belangrijkste toneelprijs. Ze speelde in talloze bekende films en series. Maar het kan ook zijn dat je haar kent als zanger. Ze durfde destijds een vaste aanstelling bij de prestigieuze Toneelgroep Amsterdam, nu ITA, op te zeggen voor een avontuur als freelancer, als zanger. Een geheel nieuwe richting. Hadewych nam vaker dergelijke grote risico's. Ze vertrok bijvoorbeeld na de toneelacademie van haar geboorteplaats Maastricht naar de Verenigde Staten voor een vervolgopleiding in method acting. Voor ze het wist, stond dit voormalig verlegen Limburgse meisje - dat altijd onder de indruk was van de brutale mensen uit de Randstad - zelf Sinatra te zingen op straat in New York. Ik vind een dergelijke transformatie werkelijk ongelofelijk. Wat drijft haar om telkens weer zulke gedurfde keuzes te maken? En wat kunnen we daarvan leren? 👉 Op https://jongejaren.nl/hadewych-minis kun je het interview lezen en alle besproken videos, boeken, beelden en links terugvinden. 🎹 Luister naar de muziek van pianist Ron Adelaar, die voor Jonge Jaren 'Mens Durf te Leven' (1917) van Dirk Witte speelt: https://jongejaren.nl/ronadelaar 📸 Foto door Nine IJff 🗓️ Wil je naar Jonge Jaren Live? Koop hier je tickets voor 6 juni 2025: https://rodehoed.nl/

"Het is een eerlijk, medemenselijk zoeken naar zin in de grote overtuiging dat die nooit helemaal kan gevonden worden. Waardoor we blijvend zoeken, blijvend verwonderd zijn, blijvend geboeid worden. Omdat we zoeken naar wat we weten dat nooit helemaal gevonden kan worden." De Vlaamse psychiater Dirk De Wachter kiest zijn woorden zorgvuldig en bedachtzaam, wat dit gesprek alleen al de moeite maakt om te beluisteren. Ik wilde hem al jarenlang spreken en ben dus blij dat we welkom waren bij hem thuis in Antwerpen, in zijn woonkamer met overal stapels boeken en moderne kunst aan de muur, onder een spectaculaire kandelaar. Toen De Wachter in 2011 met Borderline Times in één klap beroemd werd, had hij al decennialang een praktijk aan huis. Wat leerde hij in die eerste decennia van zijn praktijk? En wanneer ontdekte hij eigenlijk zijn interesse in psychiatrie? Dirk De Wachter is ongeneeslijk ziek, daar hebben we het in het begin over. Daarnaast verkennen we hoe je niet alles hoeft te begrijpen in het leven, wat de waarde kan zijn van die overgave, en het belang van een goede leraar vroeg in je ontwikkeling. 👉 Op https://jongejaren.nl/dirk-de-wachter kun je het interview lezen en alle besproken videos, boeken, beelden en links terugvinden. 🎹 Luister naar de muziek van pianist Ron Adelaar, die voor Jonge Jaren 'Mens Durf te Leven' (1917) van Dirk Witte speelt: https://jongejaren.nl/ronadelaar

In deze aflevering ga ik in gesprek met Anke de Jong, hoofdredacteur van Elle. Ze heeft recent een boek uitgebracht: Als ik het kan, kan jij het ook, het boek dat ze zelf graag had willen lezen toen ze in haar twintiger jaren was. Want juist op die leeftijd besef je vaak nog niet dat ook je rolmodellen met onzekerheden en fouten worstelen. Het kan zo bevrijdend zijn om te horen dat je er toch kunt komen, zelfs als je bang bent. We verkennen hoe je met angst kunt omgaan en hoe je letterlijk die eerste stap durft te zetten, bijvoorbeeld richting je grote voorbeeld. En waarom haar ontmoeting met Anna Wintour - ja, die beroemde figuur met zonnebril achter The Devil Wears Prada - verrassend tegenviel. 👉 Op https://jongejaren.nl/anke-de-jong kun je het interview lezen en alle besproken videos, boeken, beelden en links terugvinden. 🎹 Luister naar de muziek van pianist Ron Adelaar, die voor Jonge Jaren 'Mens Durf te Leven' (1917) van Dirk Witte speelt: https://jongejaren.nl/ronadelaar 🗓️ Wil je naar Jonge Jaren Live? Koop hier je tickets voor 12 maart 2025: https://rodehoed.nl/ 📸 Foto door Nicky Onderwater

Er is niemand in Nederland die nog nooit een tekening van Joost Swarte heeft gezien, schreef de jury van de Marten Toonderprijs in 2012. Je kunt hem kennen van zijn iconische covers voor het Amerikaanse tijdschrift The New Yorker, de geliefde kinderpostzegels uit de jaren '80 of het door hem ontworpen theater De Toneelschuur in Haarlem. Van postzegels tot affiches, van horloges tot glas-in-loodramen; Joost ontwerpt het allemaal. Hoe kwam een striptekenaar ertoe om gebouwen te ontwerpen? En waarom koos hij ervoor om telkens weer het onbekende op te zoeken, in plaats van zich te specialiseren in één succesvolle richting? In zijn sfeervolle Haarlemse atelier, omringd door boeken, beeldjes en tekengerei, vertelt Swarte over zijn eerste stappen als tekenaar, de complexe verhouding tussen geld en creativiteit, en concrete strategieën voor jonge tekenaars makers die hun onafhankelijkheid willen bewaren. Een gesprek over de rol van twijfel in het creatieve proces, het belang van avontuur en het maatschappelijke nut van esthetiek. Want zoals Swarte zelf zegt: "Het avontuurlijke, dat mag nooit ontbreken." 🗓️ Wil je naar Jonge Jaren Live? Koop hier je tickets voor 12 maart 2025: https://rodehoed.nl/ 👉 Op https://jongejaren.nl/joost-swarte kun je het interview lezen en alle besproken videos, boeken, beelden en links terugvinden. 🎹 Luister naar de muziek van pianist Ron Adelaar, die voor Jonge Jaren 'Mens Durf te Leven' (1917) van Dirk Witte speelt: https://jongejaren.nl/ronadelaar 📸 Foto door Cecile Gabriel

Marjan Berk is maar liefst 92 en schrijft nog elke dag. Soms staat ze 's nachts op omdat ze een idee heeft dat ze moet uitwerken. Ze brak door in de jaren ‘50 als cabaretière bij Wim Kan, een tijd waarin het voor vrouwen nog helemaal niet zo vanzelfsprekend was om op het podium te staan. Zeker als je al moeder was van drie kinderen, zoals Berk was. Maar voordat ze doorbrak in de entertainmentwereld, maakte ze als jong meisje de Tweede Wereldoorlog mee. In haar ouderlijk huis in Amersfoort zaten onderduikers, die ze soms zelf op de fiets naar een volgend adres moest brengen. Ze maakte een razzia mee en tijdens de hongerwinter at ze soms dagenlang niet. Marjan Berk vertelt hoe ze als kind leerde overleven. Over de kracht van muziek maken als er slecht nieuws kwam in het onderduikhuis. Over het stelen van de bezetter om aan eten te komen. En over hoe haar moeder haar leerde om te relativeren; een vaardigheid die haar later goed van pas kwam in het cabaret. Maar wat ik verreweg het meest inspirerend aan haar vind, is haar levenslust. Hoe lukt het haar ondanks alle tegenslagen en inmiddels de negentig gepasseerd om zo levenslustig te blijven? 🗓️ Wil je naar Jonge Jaren Live? Koop hier je tickets voor 12 maart 2025: https://rodehoed.nl/ 👉 Op https://jongejaren.nl/marjan-berk kun je het interview lezen en alle besproken videos, boeken, beelden en links terugvinden. 🎹 Luister naar de muziek van pianist Ron Adelaar, die voor Jonge Jaren 'Mens Durf te Leven' (1917) van Dirk Witte speelt: https://jongejaren.nl/ronadelaar 📸 Foto door Ed van Rijswijk