Onder curatoren | BNR

Wie de Hollywoodfilm The Grand Budapest Hotel van regisseur Wes Anderson kijkt, ziet eigenlijk geen hotel. Als filmdecor werd namelijk gebruik gemaakt van een Duits warenhuis dat met zijn Jugendstil elementen uitstekend paste bij het verhaal dat Anderson wilde vertellen.  Dat warenhuis, Kaufhaus Görlitz, stond leeg omdat de warenhuisketen Hertie in mei 2009 failliet was gegaan. De tientallen grote panden van deze Duitse warenhuisketen zaten in een Nederlandse bedrijfsstructuur, genaamd Mercatoria, die was ondergebracht bij een trustkantoor in ’s-Hertogenbosch. Hypotheekverstrekker Deutsche Bank hield deze structuur eerst in leven en probeerde het vastgoed te verkopen. Maar dit ging niet snel genoeg en uiteindelijk ging het vastgoedbedrijf in februari 2012 failliet. Toen de makers van The Grand Budapest Hotel hun oog hadden laten vallen op Kaufhaus Görlitz moesten ze dus aankloppen bij twee Nederlandse curatoren.  Nu was het verhuren van dit warenhuis aan filmstudio Universal nog eenvoudig in vergelijking met de rest van de afwikkeling van het faillissement. Het Nederlandse faillissementsrecht werkt namelijk heel anders dan het Duitse faillissementsrecht, waardoor de curatoren de panden niet konden beheren zonder grote financiële risico's te lopen. Maar hoe leg je dat uit aan een stel Duitse burgemeesters die opgescheept zitten met grote verloederende panden in hun winkelstraten? En hoe zorg je ervoor dat niet alleen de hypotheekverstrekker, maar ook de concurrente schuldeisers nog iets van hun geld terug zien?  Te gast is Maarten van Ingen, advocaat en curator bij Watsonlaw.    Onder curatoren  Niet elk ondernemersavontuur eindigt met een notering in de Quote 500, niet elk bedrijf overleeft een flinke crisis, niet elke onderneming weet het financiële spel goed te spelen. En als alles misgaat, als de chaos regeert en schuldeisers aan de poort rammelen, dan breekt het tijdperk van de curator aan.   In deze serie praten financieel journalisten Elisa Hermanides en Thomas van Zijl over onvergetelijke faillissementen met curatoren, de puinruimers van het bedrijfsleven. Abonneer je om elke twee weken op vrijdag een nieuwe aflevering te krijgen. Of luister vrijdag om 13.00 naar BNR.  Redactie: Jochem Visser en Viggo Rijswijk / Vormgeving: Gijs Friesen en Connor Clerx / Eindredactie en audiobewerking: Elisa Hermanides / Artwork: FDMG | Milja Oortwijn / Eindredactie: / Met dank aan: Wendy Beenakker en Sharine de Rooij  See omnystudio.com/listener [https://omnystudio.com/listener] for privacy information.

Net na het losbarsten van de coronacrisis hadden ondernemers Bart Cunnen en Patrick America een jongensdroom: een veerdienst tussen de Groningse Eemshaven en het Noorse Kristiansand.   Het plan kreeg gestalte in 2021. De Letse firma Tallink had een schip te huur voor een miljoen euro per maand. De Eemshaven had in ieder geval tijdelijk een aanlegplek beschikbaar. Het startkapitaal kwam van investeerders, maar ook van de opbrengsten van de eerste ticketverkopen.  In april 2022 voer het gehuurde cruiseferry MS Romantika voor het eerst richting Noorwegen. Diezelfde maand al was het startkapitaal op. Ook bleek het niet mogelijk om op lange termijn een vaste aanlegplek te krijgen voor de grote veerboot. Uiteindelijk moest Holland Norway Lines uitwijken naar Duitsland voor een aanlegkade: niet erg handig voor passagiers die rekenden op Eemshaven als vertrekpunt. Zo ging het snel bergafwaarts met de veerdienst.   Maar Cunnen en America waren niet de enigen die droomden. Er kwam meer geld van investeerders en een nieuw bestuur. Zij gaan in gesprek met de Eemshaven om een permanente aanlegplek mogelijk te maken. Tevergeefs. Op 30 augustus vraagt Holland Norway Lines uitstel van betaling aan en een dag later is het bedrijf failliet.   Te gast is curator en advocaat Hans Silvius van De Haan Advocaten & Notarissen    Onder curatoren  Niet elk ondernemersavontuur eindigt met een notering in de Quote 500, niet elk bedrijf overleeft een flinke crisis, niet elke onderneming weet het financiële spel goed te spelen. En als alles misgaat, als de chaos regeert en schuldeisers aan de poort rammelen, dan breekt het tijdperk van de curator aan.   In deze serie praten financieel journalisten Elisa Hermanides en Thomas van Zijl over onvergetelijke faillissementen met curatoren, de puinruimers van het bedrijfsleven. Abonneer je om elke twee weken op vrijdag een nieuwe aflevering te krijgen. Of luister vrijdag om 13.00 naar BNR.  Redactie: Jochem Visser en Viggo Rijswijk/ Vormgeving: Gijs Friesen en Connor Clerx / Eindredactie en audiobewerking: Elisa Hermanides / Artwork: FDMG | Milja Oortwijn / Met dank aan: Wendy Beenakker en Sharine de Rooij  See omnystudio.com/listener [https://omnystudio.com/listener] for privacy information.

Ieder jaar is het van half maart tot half mei weer dringen geblazen bij de Keukenhof. Zo'n anderhalf miljoen toeristen bewonderen dan de bloemenpracht en praal van de Nederlandse sierteelt.   En dus zagen bloemenveiling Royal Flora Holland en promotiebureau Bloemen Bureau Holland eind jaren tien een kans. Wat als er het hele jaar een bloemenbeleving zou zijn voor toeristen? Zo ontstond het idee voor FloriWorld. Voor het opzetten van deze experience gingen de bloemenveiling en het promotiebureau in zee met de organisatie van de Heineken Experience. Gezamenlijk staken zij bijna dertig miljoen euro in het project.   Op het terrein van Royal Flora Holland kwam in 2019 een gloednieuw, speciaal ontworpen gebouw te staan, waar bezoekers zouden worden ondergedompeld in een wereld van bloemen en planten, zowel echt als virtueel. FloriWorld moest 350.000 bezoekers per jaar gaan trekken en zou zich richten op de buitenlandse toeristenmarkt, met als belangrijke doelgroep de Aziatische toerist. Het idee was zelfs dat bussen vanaf de Keukenhof zouden doorrijden naar Aalsmeer, om zo mee te liften op het succes. Zo ver is het echter nooit gekomen.  FloriWorld opende de deuren uiteindelijk in augustus 2020. De coronacrisis had toen al om zich heen gegrepen, maar in de zomer waren de regels wat minder streng. De volgende lockdown liet echter niet lang op zich wachten. Uiteindelijk was FloriWorld meer dicht dan open. In plaats van de 100.000 bezoekers die nodig waren om zwarte cijfers te schrijven, kwamen er slechts enkele duizenden, zo schreef Het Parool. Grote groepen Aziatische bezoekers kwamen sowieso niet vanwege langdurige reisbeperkingen.  Eind 2022 was de financiële koek echt op en in december gaan de deuren van FloriWorld dicht. De verliezen en de schulden zijn te hoog om nog langer door te gaan. Een zoektocht naar een partij die de bloemenbeleving nog een kans wil geven mislukt en uiteindelijk gaat FloriWorld op 7 februari 2023 failliet, met alle planten er nog in.  Hoe verkoop je als curator een gloednieuw, maar heel specifiek ontworpen gebouw? En hoe raak je op een goede manier de vele planten in het gebouw kwijt, zonder dat ze dood gaan?  Te gast is Daphne Beunk, curator en advocaat bij Florent.  Onder curatoren  Niet elk ondernemersavontuur eindigt met een notering in de Quote 500, niet elk bedrijf overleeft een flinke crisis, niet elke onderneming weet het financiële spel goed te spelen. En als alles misgaat, als de chaos regeert en schuldeisers aan de poort rammelen, dan breekt het tijdperk van de curator aan.   In deze serie praten financieel journalisten Elisa Hermanides en Thomas van Zijl over onvergetelijke faillissementen met curatoren, de puinruimers van het bedrijfsleven. Abonneer je om elke twee weken op vrijdag een nieuwe aflevering te krijgen. Of luister vrijdag om 13.00 naar BNR.  Redactie: Jochem Visser & Viggo Rijswijk/ Vormgeving: Gijs Friesen en Connor Clerx / Audiobewerking: Maxim van Mil / Artwork: FDMG | Milja Oortwijn / Eindredactie: Elisa Hermanides / Met dank aan: Wendy Beenakker en Sharine de Rooij  See omnystudio.com/listener [https://omnystudio.com/listener] for privacy information.

Kippen in kleine hokjes die niets anders doen dan eten, drinken en eieren leggen: in de jaren tachtig was de legbatterij nog heel normaal.   Ook bij eierbedrijf Van Loon legden de kippen in 1986 eieren aan de lopende band. De legbatterijen van het bedrijf in Gelderland en Limburg produceerden 3,5 miljoen eieren per week. De zaak was volledig gericht op export: maar liefst zestig procent van de eieren bestemd was voor Duitsland. De overige veertig procent werd verdeeld over Frankrijk, België en Scandinavië. Driekwart van alle eieren waren bestemd voor consumptie, de rest werd vloeibaar gemaakt en belandde in deegproducten. Midden jaren tachtig kampte het bedrijf al met dalende prijzen voor eieren, maar de problemen sloegen pas echt toe toen er in Duitsland per ongeluk bebroede eieren tussen de eieren gekomen waren die bestemd waren voor consumptie. Zodoende eindigde een ei met broedsel tussen de consumenteneieren. In Duitsland leidde dit tot een enorme rel. Eigenaar Joop van Loon ontkende overigens dat er bebroede eieren tussen de consumenteneieren waren gekomen, zo schreef NRC destijds. Volgens hem waren er in Duitsland eieren getest die niet van Van Loon afkomstig waren. Ook zou er het een en ander mis zijn geweest met een nieuwe testmethode.   Maar of het nu waar was of niet: de rel in Duitsland zorgde ervoor dat er een grote exportmarkt wegviel voor Van Loon, waarmee een bankroet niet te vermijden was.   De curator belandde met de bank in een interessante discussie: want als de bank een pandrecht heeft op de leghennen, hebben ze dat dan ook op de eieren? Oftewel: van wie is de kip en van wie het ei? Te gast is Piet Gunning, gepensioneerd advocaat en curator en nog altijd actief als adviseur van Stelvio Advocaten.   Onder curatoren  Niet elk ondernemersavontuur eindigt met een notering in de Quote 500, niet elk bedrijf overleeft een flinke crisis, niet elke onderneming weet het financiële spel goed te spelen. En als alles misgaat, als de chaos regeert en schuldeisers aan de poort rammelen, dan breekt het tijdperk van de curator aan.  In deze serie praten financieel journalisten Elisa Hermanides en Thomas van Zijl over onvergetelijke faillissementen met curatoren, de puinruimers van het bedrijfsleven. Abonneer je om elke twee weken op vrijdag een nieuwe aflevering te krijgen. Of luister vrijdag om 13.00 naar BNR.  Redactie: Jochem Visser & Viggo Rijswijk / Vormgeving: Gijs Friesen en Connor Clerx / Audiobewerking: Wesley Schouwenaars / Artwork: FDMG | Milja Oortwijn / Eindredactie: Elisa Hermanides / Met dank aan: Wendy Beenakker en Sharine de Rooij. See omnystudio.com/listener [https://omnystudio.com/listener] for privacy information.

Sprookjes beginnen vaak met de bekende frase ‘Er was eens...’ en eindigen dan met ‘en ze leefden nog lang en gelukkig’. Zo was er ook eens in 1989 het themapark ‘Het Land van Ooit’ in het Brabantse Drunen. Maar lang en gelukkig leefde dit park niet. Het Land van Ooit ging in de jaren nul tot twee keer toe failliet en het Belgische Land van Ooit hield het slechts enkele maanden vol.   Het begin was voor ondernemersbegrippen wel sprookjesachtig. Pretparkdirecteur Marc Taminiau was in de jaren tachtig na een jarenlang dienstverband bij pretpark De Efteling ervan overtuigd dat achtbanen niet de toekomst waren van de pretparkbranche. Wat pretparken bezoekers volgens hem moesten bieden was ‘een ervaring’, met vooral veel theater. Hij zette zich daarmee af tegen de gevestigde orde. In zijn Land van Ooit zouden kinderen de baas zijn. Door in te zetten op acteurs en theatershows probeerde Taminiau kinderen een onvergetelijke ervaring te bieden.  De eerste tien jaar, tussen 1989 en 1999 leek dit plan ook aardig te slagen. Er waren zelfs tv-series over Het Land van Ooit. Deze series, zoals Kloontje het Reuzenkind, waren best wel populair, maar waren eigenlijk ook een soort reclame. Dat vond het Commissariaat voor de Media ook, waarna de series aan banden werden gelegd.  Begin jaren nul ging het minder goed met Het Land van Ooit en in 2006 ging het pretpark voor de eerste keer failliet. Maar er werden investeerders gevonden en zo maakte het park een doorstart onder leiding van Mascha Taminiau, de dochter van Marc Taminiau. Zij bracht de exploitatie van het park onder in een bv met de naam DuCate. De grond en het vastgoed bleef wel in handen van haar vader.   Tweede Land van Ooit  Zo had Marc Taminiau zijn handen vrij voor het openen van een tweede Land van Ooit in Tongeren, België. Dit park ging echter in een recordtijd failliet in augustus 2007, slechts twee maanden na opening. Marc Taminiau en zijn vrouw en zoon raakten verwikkeld in een strafproces vanwege fraude en werden uiteindelijk veroordeeld tot een boete en een voorwaardelijke celstraf.  De negatieve media-aandacht die dit alles opleverde, maakte het ook voor Het Land van Ooit in Nederland moeilijk om nog bezoekers te trekken. Mogelijke bezoekers dachten simpelweg dat het park in Nederland failliet was net als het park in België. Zo ging Het Land van Ooit in Drunen uiteindelijk ook failliet op 22 november 2007.  Opnieuw leken er mogelijkheden te zijn om het sprookje te laten voortduren middels een doorstart. Maar daar zat de gemeente Heusden, waar Drunen onder valt, niet op te wachten.   Te gast is advocaat en curator Willem Berendsen, van LXA Advocaten.    Onder curatoren  Niet elk ondernemersavontuur eindigt met een notering in de Quote 500, niet elk bedrijf overleeft een flinke crisis, niet elke onderneming weet het financiële spel goed te spelen. En als alles misgaat, als de chaos regeert en schuldeisers aan de poort rammelen, dan breekt het tijdperk van de curator aan.   In deze serie praten financieel journalisten Elisa Hermanides en Thomas van Zijl over onvergetelijke faillissementen met curatoren, de puinruimers van het bedrijfsleven. Abonneer je om elke twee weken op vrijdag een nieuwe aflevering te krijgen. Of luister vrijdag om 13.00 naar BNR.    Redactie: Jochem Visser & Viggo Rijswijk / Vormgeving: Gijs Friesen en Connor Clerx / Audiobewerking: Wesley Schouwenaars / Artwork: FDMG | Milja Oortwijn / Eindredactie: Elisa Hermanides / Met dank aan: Wendy Beenakker en Sharine de Rooij    See omnystudio.com/listener [https://omnystudio.com/listener] for privacy information.