Vos en Lommer

't Is een piepje dat je in de gaten moet houden als je in je straat een paar oude bomen hebt staan. Geheid dat dat een boomklever is. Ook als je laat in de nacht thuiskomt. Even wachten totdat ie vanachter de boom tevoorschijn komt. Een heel klein grappig vogeltje. En de haagbeuk. Altijd een verwarrend onderwerp als ook de beukhaag ter sprake komt. En ja hoor, die komt ter sprake! We hopen je niet teveel in verwarring achter te laten. Anders vraag je ons nog maar eens op echte opheldering. Een ding onthouden: bij de beukhaag blijft het dorre blad de hele winter aan de takken hangen. Daarom zie je hem veel op NS-stations. Geen blaadjes op de rails!

Wist je dat de krakeend aan een onstuitbare opkomst bezig is in de Nederlandse steden en wateren? De krakeend is het rankere broertje van de wilde eend. Let op de zwarte snavel bij het mannetje. Dan weet je genoeg: krakeend. En bij Bart riep het geluid van deze eend meteen een associatie op met een ander geluid... Maar we gaan het ook over riet hebben. Dat blijkt in Amerika een net zo'n invasieve soort te zijn als de Japanse duizendknoop bij ons. Riet. Maar ook op niet-geopolitiek terrein is riet een geweldige plant.

Je moet er 's winters maar eens op letten. De koperwiek. Hij broedt hier niet, maar komt met miljoenen afzakken vanuit Scandinavië om hier in de milde winter de bessenstruiken leeg te eten. En de populier is blijvend populair in Nederland. En dat populaire, daar heeft ie ook z'n naam aan te danken.

Als er ergens een kale bouwplaats is, kun je hem verwachten. De witte kwikstaart. Hij is altijd een van de eerste bewoners van nieuwbouwwijken. Maar zo gauw er bomen komen en struiken, is hij weer verdwenen. Dus als je aan de deze vrolijk kwispelende vogel gehecht bent: kap de bomen! En watermunt, dat is een algemene plant in vijvers. Nog nooit van gehoord, maar een mooi bloemetje. Je kunt er zelf iets mee maken: thee of tandpasta. Eén daarvan moet lukken.

Met de knobbelzwaan gaat het goed in Nederland. Vroeger was de zwaan een vogel die alleen de adel mocht houden (en eten!). Nu zie je hem overal. Het is een kwestie van tijd, denkt Geert, dat hij net zo talrijk wordt als de grauwe gans. Een andere vogel die je veel ziet bij het water is de waterhoen. Bart dacht dat dat het vriendelijkere broertje was van die agressieve meerkoet met z'n korte lontje. Maar dat ligt toch genuanceerder blijkt.