Zelfspodcast

Het is de achilleshiel van de mens: onze luiheid, die met de dag alsmaar groter lijkt te worden. Studenten voeden met ChatGPT is als een elektromotor aan topsporters geven. Uiteindelijk blijft er niet veel meer over dan een hoopje slappe spieren zonder een greintje creativiteit. Misschien moeten we met z’n allen dan toch maar terug naar de tijd waarin je op pad ging met enkel een plunjezak, gevuld met één onderbroek, één tandenborstel, je paspoort en misschien een stapeltje condooms (waarvan je er uiteindelijk meer mee terugnam dan waarmee je vertrok). In Nijmegen lijken ze in elk geval nog wel over enige verbeelding te beschikken: daar openen ze een waar plasparadijs vol deuren en palen dat de komende tijd ongetwijfeld wordt ondergezeken. Alhoewel Sander en Jaap dat prachtig hadden gevonden, niets is immers beter dan zeiken met mooi zicht, zijn zij drukker met het uiten van hun frustraties over vrouwen die in een opwelling hun onderarmen omtoveren tot een vlinderreservaat. Een plakplaatje dat de heren makkelijk hadden kunnen spotten op Wildeburg afgelopen weekend, waren het niet dat deze boomers drukker zijn met vakantievlogjes maken voor de volgers. Want oh, wat hebben we het toch goed daar in de bergen. Althans, vijf procent van de tijd.

GEN-Z is in the building. Dus weg met het oude lullen complex van Sander en Jaap en tijd voor een open mind en hippe teksten. Of toch niet? Rising content-star Annemarie schuift aan, maar de generatiekloof blijkt kleiner dan verwacht. We horen irritaties over trendgevoeligheid, studieadvies van prof. dr. Jaap en Sannie en bovendien een vlijmscherpe blik op het platte kantineseksisme op televisie. Want stel dat vrouwelijke millennials openlijk op TV filosofeerden over de stoffige bedkunsten van Johan en René, zou John de Mol dan pleiten voor een beetje meer inhoud? Annemarie is niet bang, en daar houden wij van. Kortom, jonge energie, wijze lessen en bovenal een gezellige middag!

Sander en Jaap tikken bijna de 50 aan. Half dood dus, als we de SIRE-campagne mogen geloven. Maar in plaats van met een rollator richting grafsteen te schuifelen, beweren deze heren doodleuk dat ze "er jong uitzien" en "knap" zijn, een uitspraak die waarschijnlijk is goedgekeurd door hun eigen spiegel en niemand anders. Ze bewegen wel! Maar net genoeg om hun smartwatch tevreden te houden. Hun Strava-profiel oogt actief, maar in werkelijkheid zijn het eerder uitjes dan uitputtingsslagen. Echt zweten doen ze liever vanuit de luie stoel, terwijl ze met een biertje in de hand en een zak pinda’s binnen grijpafstand, zen worden van de Tour de France. Oude Tour-verhalen worden tot in den treure opgedist alsof Hinault en Indurain familieleden zijn die elk jaar langskomen op kerst. Sander en Jaap kennen elke etappe, elke valpartij, elke zweetdruppel uit hun hoofd. Als Strava kuddo’s uitdeelde voor ouwehoeren over de Tour, stonden ze allang bovenaan het klassement. Niet door te trappen, maar door te praten met een biertje in de hand en commentaar uit ’98 op repeat.

De transferperiode is geopend. Drie maanden voor de verkiezingen schuiven politieke partijen met de poppetjes: op zoek naar een nieuwe rechtsback, rechtsmidden of rechtsvoor. Na de val van het kabinet wierp Ingrid Coenradie zich op de bazaar. De eindeloze conflicten met Wilders maakte dat de PVV-staatsecretaris voor Sociale Zaken op zoek ging naar een nieuw onderkomen. Ze klopte aan bij JA21. De partij van Joost Eerdmans, u welbekend om haar vredelievende aanpak van ontheemden. Politiek ontheemden weliswaar. In het verleden boden ze al onderdak aan onder andere Nicki Pouw-Verweij, Derk Jan Eppink en Ronald Sörensen. Nu wordt ook Ingrid met open armen ontvangen en zelfs verheven tot Eerdmans’ First Lady, tot zichtbaar ongenoegen van haar voorganger Annabel Nanninga. Naast Coenradie, maakte ook Angela de Jong deze week bekend een politieke overstap te gaan maken. Na zeven jaar lang vijf keer per week een column te hebben geschreven over televisie, gaat ze haar blik verbreden. Ze zal zich richten op al wat haar interesse wekt, maar zinspeelt vooral op stukjes over de politiek. Wie weet dat ze, als ze ook hierop is uitgekeken, zelf kan aansluiten in Den Haag. Ze zal dan nog even moeten zoeken naar een partij, maar daar hebben we tegen die tijd wel een suggestie voor. Geproduceerd door: Tonny Media.

Voor Vera blijft het een wonder dat de hele wereld soms bestuurd lijkt te worden vanaf een stoffige zolderkamer. Pubers krijgen vanaf hun boiler-room les van salestijgers, en deze macho-poezen voeren op hun beurt vanaf hun opberg-penthouse eenzame gesprekken met een camera en een microfoon. Spindoctoren tikken maatschappij-marketingplannen vanuit hun wolkenkrabbersuite. Plannen die vervolgens de wereld tegen elkaar op en op zijn kop zetten, waardoor mensen uiteindelijk niets anders willen dan terugkeren naar hun veilige zolderkamer. Oorzaak? Niet per se de boodschap, maar het middel. Marketing is key, toch? Het lijkt wel alsof Mozes ooit heeft gezegd: Als het algoritme niet naar je materiaal komt, dan moet het materiaal maar naar het algoritme gaan. Dus: dumbing down, terug naar de eerste versnelling en de samenleving behandelen als één grote marketingstunt. Maar zo gemakkelijk komen ze er niet vanaf als het aan ons ligt!