`Bir Ses Bir Nefes

İkimiz birden sevinebiliriz göğe bakalım Şu kaçamak ışıklardan şu şeker kamışlarından Bebe dişlerinden güneşlerden yaban otlarından Durmadan harcadığım şu gözlerimi al kurtar Şu aranıp duran korkak ellerimi tut Bu evleri atla bu evleri de bunları da Göğe bakalım Falanca durağa şimdi geliriz göğe bakalım İnecek var deriz otobüs durur ineriz Senin bu ellerinde ne var bilmiyorum göğe bakalım Tuttukça güçleniyorum kalabalık oluyorum Bu senin eski zaman gözlerin yalnız gibi ağaçlar gibi Sularım ısınsın diye bakıyorum ısınıyor Seni aldım bu sunturlu yere getirdim Sayısız penceren vardı bir bir kapattım Bana dönesin diye bir bir kapattım Şimdi otobüs gelir biner gideriz Dönmeyeceğimiz bir yer beğen başka türlüsü güç Bir ellerin bir ellerim yeter belleyelim yetsin Seni aldım bana ayırdım durma kendini hatırlat Durma kendini hatırlat. Turgut Uyar --- Support this podcast: https://anchor.fm/taru0131k-tan/support [https://anchor.fm/taru0131k-tan/support]

Atıl boşluğa ve kükre üstüne Kükre ki, çekinsin, çekilsin Sende bir sen olduğunu daha bilsin Sen ki; kızıl ormanların en köklü canavarı kesilirsin Nedir bu iyi olduğuna inancın Korkutuyorsun beni Nedir bu sürekli kendini inandırma çabası Burası Dünya, burada olunmuyor. Burada ölünüyor. Burası taklit ve tekerrürden ibaret Söylenmeyen sözlerden, bitmemiş bitişlerden, Gösterilmeyen cesaretten ibaret burası. Kim bilir kaç yüzyıl yaşadın, Toprağın güneş değmemiş ağaç köklerinde. Bitir artık şu kaygıyı Bitir artık şu kavgayı Ondaki kaygısızlık senin köklerini çürütecek be akıllı Yapma kendine bunu, yapma. Senin mayan sevgiyle yoğruldu Onun anlayacağı dil ise uzaklık Ne geldiyse başına kaygısızlık ve kayıtsızlıktandı. Kulbu düşmüş demlik gibi kaldın ortada bak Olmuyor işte, zorlama, zorlanma da  İhtimallerin hepsi tükendi Bitti Gitti Yorma kendini, yorulma da Ben saflığa ve iyileştirmeye olan inancımı çoktan yitirmişken İnsanlar… Ah insanlar Susun, çünkü en çok benim sessizliğe ihtiyacım var. Hatta mümkünse bazıları hiç konuşmasın Çünkü ben yüzyıllardır onların konuşmasını bekledim. Çünkü… Neyse ne işte Bazı şeylerin çünküsü olmaz, olamaz. Gerek de yoktur artık zaten Gece yaşanılanlar, sabah unutulmaya yeminlidir. Sonra gece tekrar hatırlanır. Düşe kalka, öyle böyle, unutulmamış ama unutulmuş gibi yapılan Çoktan bitmiş bir kahve kavanozunun dibinde kahve aramak gibi Azdan az çoktan çok gidermiş Hayatımda duyduğum en anlamsız söz Benim için anlamsızlar Kalbimde bir sızı oluşturan her kelime ya da cümledir Ne diyordum Unuttum bile Boşversene --- This episode is sponsored by · Anchor: The easiest way to make a podcast. https://anchor.fm/app [https://anchor.fm/app]Support this podcast: https://anchor.fm/taru0131k-tan/support [https://anchor.fm/taru0131k-tan/support]