Nooit meer slapen

Hadewych Minis is actrice, theatermaker en zangeres. Voor haar rol in de film 'Borgman' won Minis haar eerste Gouden Kalf en voor de vertolking van Rachel Hazes in ‘Bloed, Zweet & Tranen’ volgde de tweede. Ook speelde ze in films en series als 'Toni Erdmann' en 'Tokyo Trial' en dit jaar was ze te zien in de serie 'Bennie'. In 2021 speelde Minis de one woman show ‘Girls en Boys’ en vertelde ze het verhaal van een jonge vrouw die haar grote liefde ontmoet op een vliegveld. Voor deze monoloog won zij de Theo d’Or. In het nieuwe theaterstuk ‘Cruel Summer’, te zien op theaterfestival de Parade, creëert Minis samen met Stephanie Louwrier een 30-minuten-durende oestrogeenbom. In een tijd waarin het vooral om ‘ik’ gaat en steeds minder om ‘wij’, gaan zij met humor en muziek op zoek naar de dialoog met elkaar. Femke van der Laan gaat met Hadewych Minis in gesprek.

Marian Markelo is Okomfo, oftewel Wintipriester Nana Efua. Tot haar pensionering in 2021 was zij docent verpleegkunde aan het Regionaal Opleidingscentrum. Toen Markelo 23 jaar was begon zij haar opleiding tot Winti priesteres. Hier leerde zij over rituelen, kruiden, omgaan met Winti-goden en voorouderlijke geesten. Markelo was bestuurder bij NiNsee en is oprichter van het NIRASE: het Nationaal Winti Instituut ter rehabilitatie en profilering van Winti. Als kenner van het Afrikaans Surinaams historisch-, spiritueel- en sociaal erfgoed werkt ze samen met diverse kunst- en cultuurinstellingen en organiseert ze erfgoed reizen naar West-Afrika, Zuid-Amerika en de Caraïben. Jaarlijks verricht zij op Keti Koti, op 1 juli, het plengoffer bij de jaarlijkse herdenking van de afschaffing van de slavernij in Suriname en Caribisch Nederland in het Oosterpark in Amsterdam.  Lotje IJzermans gaat met Marian Markelo in gesprek.

Maarten van der Graaff is schrijver en dichter. In 2013 debuteerde hij met ‘Vluchtautogedichten’, in 2014 werd deze bekroond met de C. Buddingh-prijs. Een jaar later kwam hij met zijn tweede bundel, genaamd ‘Dood werk’ die de J.C. Bloem-poëzieprijs ontving. Zijn debuutroman ‘Wormen en engelen’ kwam uit in 2017. Later volgden nog de dichtbundel ‘Nederland in stukken’ en zijn tweede roman ‘Onder asfalt’.  Nu komt Van der Graaff met zijn vierde dichtbundel ‘Huishoudboekje van de verborgen dingen’. In de bundel reflecteert hij op zijn vaderschap op jonge leeftijd en geeft hij antwoord op de vraag ‘Hoe kan ik goed zijn voor mijn zoon en de wereld?’ Dwars door de bundel heen woekert er over iedere bladzijde nog een andere tekst. Het is een gesprek met Tata Steel over verdriet, vervuiling en poëzie. De rollen van Tata Steel en de dichter worden afwisselend gespeeld door Van der Graaff en kunstmatige intelligentie.

Eric de Vroedt is regisseur, schrijver en artistiek leider van Het Nationale Theater. Hier regisseert hij naast zelfgeschreven teksten ook hedendaags en nieuw geschreven repertoire. In zijn werk is hij op zoek naar de dingen die ons als mens binden. Dit deed hij in stukken als ‘The Nation’, ‘De eeuw van mijn moeder' en 'Brown Sugar Baby’.  Op Holland Festival gaat ‘De seizoenen’ in première, een grootse theatermarathon naar de boeken ‘Herfst’, ‘Winter’, ‘Lente’ en ‘Zomer’ van Ali Smith. In haar romans verweeft de Schotse auteur grote maatschappelijke veranderingen met intieme persoonlijke verhalen. Het is een theatertrip vol vriendschappen, natuurbeelden, vergeten kunstenaars en verzet. Bij ‘De seizoenen’ maak je in één dag een heel jaar mee. Femke van der Laan gaat met Eric de Vroedt in gesprek.

Fons Welters is galeriehouder. In de Jordaan, in Amsterdam, staat Galerie Fons Welters, die sinds 1985 bekend staat om zijn oog voor jong talent en het ondersteunen van nieuwe (inter)nationale kunstenaars. Na veertig jaar zal de galerie haar deuren definitief sluiten. Het nieuwe boek ‘Galerie Fons Welters' gaat over de afgelopen veertig jaar waarin de galerie een van de grootste galeries van Nederland werd. Veel kunstenaars vonden er een platform voor hun artistieke ontwikkeling, ook voor ideeën die op veel andere plekken niet geaccepteerd zouden worden Welters weet nog niet wat hij hierna zal gaan doen, “ik blijf in ieder geval naar kunst kijken.” Femke van der Laan gaat met Fons Welters in gesprek.