ToMasz w Krakowie

Otwieramy nowy cykl w podcaście Chodźże do teatru! Czas na świeżutkie Podsumowanie krakowskich premier miesiąca – czyli marcowy przegląd tego, co działo się na krakowskich scenach. A działo się, oj działo! Zapraszamy Cię w krótką podróż przez to bogate kalendarium. Podrzucimy garść naszych polecajek i małą klasyfikację spektakli – tak, żeby łatwiej było Wam wybrać coś idealnego dla siebie. (0:41) – „Pogo” reż. Małgorzata Bogajewska, Teatr Ludowy (2:37) – „Aida” Giuseppe Verdi, ins. Giorgio Madia, Marcin Nałęcz-Niesiołowski, Opera Krakowska (4:01) – “Zamach na Narodowy Stary Teatr w Krakowie. Narodziny narodu” reż. Jakub Skrzywanek, Narodowy Stary Teatr (7:38) – „Święty Rysiek ze Śląska (Wehikuł czasu)” reż. Piotr Sieklucki, Teatr Nowy Proxima (9:58) – „Magiczna rana” reż. Paweł Świątek, Teatr im. Juliusza Słowackiego (14:44) – Premiery, których nie widziałyśmy, ale się wypowiemy. „Czerwone i czarne” reż. Bartosz Szydłowski, Teatr Łaźnia Nowa; „Idioci. Spass!” reż. Jakub Zalasa, Teatr Barakah (16:55) – „Saga rodu Szyców” reż. Remigiusz Brzyk, Teatr Ludowy (18:35) – Spektakle do rozważań nad życiem lub do czystej rozrywki (19:44) – Śledźcie nas! Odcinek przygotowały Agnieszka Loranc i Marysia Różycka. A jak już przesłuchałeś to Chodźże do Teatru

„Życie, to jest teatr” śpiewał Edward Stachura. A o tym, jak toczyło się ono na krakowskim, teatralnym podwórzu w 2024 roku, porozmawiałem z Agnieszką Loranc – krytyczką teatralną i koleżanką z Chodźże do teatru, którym kieruję. W odcinku o wszystkim, co w ubiegłym roku nas zaintrygowało, zachwyciło i... rozczarowało. Poruszyliśmy temat nowych idei wprowadzanych przez krakowskie instytucje teatralne takie, jak Narodowy Stary Teatr czy Teatr KTO. Dlaczego premiery „Proszę państwa, Wyspiański umiera” i „Quanta” zdobyły szczególną uwagę mojej gościni, a w moim rankingu znalazł się m.in. „Najszczęśliwszy dzień”, „Amadeusz” oraz „Wesele”? Ponadto wspomnieliśmy o debiutach roku i tych, którzy dołączyli do zespołów teatralnych – Antek Sztaba, Wojtek Dolatowski, Vitalik Havryla, Karolina Staniec, Dorota Gojasz, Krzysztof Oleksyn, Miłosz Markiewicz czy Monika Padewska. W końcu, jakie trendy będą kształtować krakowską scenę teatralną 2025 i gdzie warto je śledzić. (1:11) - początek rozmowy. (1:46) - najciekawsze wydarzenia teatralne minionego roku zdaniem Agnieszki Loranc. (4:49) - blamaż teatralny minionego roku zdaniem Agnieszki Loranc. (5:54) - teatralny blamaż roku zdaniem Tomasza Pytko. (7:11) - najciekawsze wydarzenia teatralne minionego roku zdaniem Tomasza Pytko. (10:31) - najlepsze spektakle 2024 roku zdaniem Agnieszki Loranc. (12:15) - 3 najlepsze spektakle 2024 roku zdaniem Tomasza Pytko. (17:19) - najlepsze spektakle 2024 roku zdaniem Agnieszki Loranc ciąg dalszy. (19:15) - nowe twarze w krakowskich teatrach. (26:37) - zapowiedzi wydarzeń teatralnych 2025 roku. Dowiedz się więcej o Chodźże do teatru: https://www.facebook.com/ChodzzeDoTeatru Intro music by Andrii Poradovskyi from Pixabay

Z Filipem Fotomajczykiem, który bez przedstawicielem młodego pokolenia szopkarzy, ale i jednocześnie może pochwalić się już 20-letnim doświadczeniem udziału w konkursie Szopek Krakowskich, rozmawiamy o naszym niematerialnym dziedzictwie. W rozmowie, którą nagrywaliśmy w szoparskiej pracownii dowiadujemy się więcej o procesie twórczym, społeczności i inspiracjach. (0:56) - początek rozmowy, pracownia twórcza, miejsce inspiracji i szopkarskie sąsiedztwo. (5:08) - Od kiedy możemy mówić o odrodzeniu Szopki Krakowskiej? (8:08) - Jak szopkarstwo uznano za sztukę i na jaką ochronę może liczyć? (8:53) - Co stało się z pierwszą konkursową szopką Filipa? (10:06) - Droga do Listy Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO. (13:46) - Co jest elementarzem Szopki Krakowskiej? (17:19) - Szopka konkursowa na 2024 rok, Politechnika Krakowska. (23:19) - Czym jest szopka secesyjna Filipa? (24:52) - Ile trwa wykonanie szopki? (32:57) - Jak wyglądają ostatnie dni przed konkursem? (33:30) - Jak wygląda kontakt pomiędzy twórczyniami i twórcami? (40:00) - Jak żyje szopka poza konkursem? (43:08) - Podróże z Szopką Krakowską. (44:39) - Jak zadbać o naszą tradycję? Filip Fotomajczyk od 2011 roku jestem licencjonowanym przewodnikiem miejskim po Krakowie. Ukończył studia magisterskie: muzykologiczne oraz historyczne w ramach Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim – specjalizuje się w historii Krakowa oraz muzyce XX wieku. Od 2000 roku jest członkiem Związku Harcerstwa Polskiego, od 2008 pracuje jako instruktor-wolontariusz, od 2019 roku w stopniu harcmistrza. Swoje zdolności pracy z młodzieżą wykorzystuje podczas szopkarskich warsztatów. Poza wykształceniem muzycznym i muzykologicznym w zakresie jego zainteresowań znajdują się sztuki plastyczne. Od 2004 roku tworzy grafiki autorskiego pomysłu. Jego prace były wystawiane na wystawach grupowych („Sztuka teraz”, Muzeum Narodowe w Krakowie, 2016) oraz indywidualnych (Polska Akademia Umiejętności, 2014). Od 2023 roku angażuje się w bycie kuratorem wystaw młodych krakowskich osób twórczych. Zaangażowanie i działalność Filipa Fotomajczyka przyczyniły się do pierwszego polskiego wpisu szopkarstwa krakowskiego na Reprezentatywną listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego ludzkości UNESCO. fot. Wojciech Matusik

Z Kamilem Stasiakiem, autorem książki "Życie w dawnym Krakowie - od mamutów do pierwszej kawiarnii", zaangażowanym społecznie muzealnikiem rozmawiałem o tym co przez wieki współtworzyło różnorodność Krakowa, skąd przybywali jego mieszkańcy i jak tutaj tworzyli swoje miejsce do życia. Czym pałali się Szkoci i kto odławiał Bobry? (0:50) - początek rozmowy. Co było pierwsze, książka czy wystawa? (2:16) - czym różni się projektowanie wystawy od pisania książki, skoro temat podobny? (3:27) - co mamy najstarszego w Krakowie? (4:34) - jakie miejsca w Krakowie są niesłusznie pomijane przez turystów, przewodników i samych mieszkańców? (7:31) - osady służebne Krakowa. (10:41) - jak na miasto wpływali zagraniczni przybysze? (16:48) - jaki okres w historii Krakowa najbardziej je zmienił? (18:56) - czy jesteśmy bogaci w źródła wiedzy o naszym mieście? (21:14) - co jest najbardziej odkrywcze w poznawaniu Krakowa? (25:05) - gdzie ta pierwsza kawiarnia? (27:53) - co znajduje się na okładce książki? (32:21) - czym jest centrum działań społecznościowych w muzeum? Kamil Stasiak – kustosz w Muzeum Krakowa kierujący Centrum Działań Społecznościowych „Jestem Kraków”, kurator wystawy stałej „Kraków od początku, bez końca” w Pałacu Krzysztofory, przekrojowo opowiadającej o mieście. Absolwent kierunku historia na Uniwersytecie Pedagogicznym im. KEN w Krakowie, podyplomowych studiów z zarządzania kulturą oraz studium muzeologicznego na Uniwersytecie Jagiellońskim. Autor artykułów naukowych i popularnonaukowych z zakresu historii i muzealnictwa. Licencjonowany przewodnik miejski po Krakowie. Inicjator i prowadzący cyklu spotkań „DNA Krakowa”, skupiającego osoby aktywnie współtworzące wizerunek współczesnego miasta. Krakowianin zafascynowany miejscem, w którym żyje

Z Anitą Bokwą, pierwszą kobietą, która dyrektoruję Instytutowi Geografii, a który został założony na UJ 170 lat temu przez Wincentego Pola, rozmawiam o zmianach. Zmianach, które są na tyle szerokie, że nie dotyczą tylko klimatu a środowiska. Pani Profesor zajmuje się miejskimi wyspami ciepła i w naszej rozmowie poświęciliśmy sporo miejsca na analizę uwarunkowań ukształtowania terenu Krakowa i ich wpływu na zjawiska pogodowe. (1:42) - początek rozmowy, zainteresowania badawcze Pani Profesor, czym się teraz zajmuje. (3:55) - co musimy wiedzieć o miejskich wyspach ciepła? (6:50) - jak prowadzi się obserwacje miejskich wysp ciepła? (13:15) - jak prowadzone badania mogą być wykorzystywane w ułatwianiu życia społeczeństwa we współczesnych miastach? (14:19) - jak to jest z tym "krakowskim obwarzankiem" w ukształtowaniu terenu? (25:05) - wyzwania przywracania wody do miast, łapania wody i jej gospodarowania. (30:39) - jak to jest, że w USA lepiej i skuteczniej przygotowano się na ataki huraganów niż w Europie na powodzie? (34:18) - czy istnieją proste metody przeciwpowodziowe? Dr hab. Anita Bokwa, prof. UJ pracuje w Zakładzie Klimatologii, jest dyrektorem Instytutu Geografii i Gospodarki Przestrzennej, który jest w strukturach najmłodszego wydziału UJ - Geografii i Geologii. Naukowo zajmuje się klimatem miasta, mikroklimat, klimatologią historyczną, bioklimatologią, percepcją społeczną zjawisk klimatycznych, edukacją geograficzną. fot. Andrzej Banaś