Slimme zorg

Een prachtig gesprek met Victor Verrijp van UMCG ambulancezorg over de dilemma’s voor de ambulancezorg en spoedzorg in een veranderend land. Een land waarin het aantal ritten toeneemt, maar het aantal ritten met hoge spoed door toenemende veiligheid en goede preventieve hartzorg afneemt. Hoe zorgen we dat er altijd in geval van de hoogste spoed een ambulance tijdig ter plaatse is? Is een algemene norm van een aanrijtijd van 15 minuten nog wenselijk en uitvoerbaar? Hoe gaan we om met het groeiende aantal ritten waar er zeker zorg nodig is voor bijvoorbeeld comorbide ouderen, maar waar bij 1/3 van de patiënten geen rit naar het ziekenhuis volgt? En wat betekenen al die veranderingen voor de medewerkers die zowel het mooie werk op de ambulance moeten comineren met hun thuissituatie? En hoe gaan we om met de steeds schaarsere beschikbaarheid van getrainde zorgprofessionals in de gehele zorgketen?

De populatie verandert razendsnel. Het aantal zorgprofessionals kan niet meer toenemen. We zullen in een vergrijzend land zorg en het sociaal domein sneller en meer naar elkaar toe moeten laten groeien. Problemen van mensen vragen niet altijd om een zorgoplossing. Maar als die oplossing wél in de zorg ligt moeten we waarborgen dat die passend geleverd kan worden. Georgette vertelt gepassioneerd op welke manier Zilveren Kruis actief meewerkt aan die verandering. Soms concreet met veranderingen binnen de zorg, zoals meer tijd voor huisartsen voor een uitgebreider gesprek waar ruimte is om het echte probleem te vinden, ook als de oplossing daarvoor buiten de zorg ligt. Ook in de GGZ worden indrukwekkende stappen gezet, zoals met het ‘verkennend gesprek’ waardoor 25% van de mensen op een wachtlijst geholpen worden met hulp buiten de zorg. Zilveren Kruis zoekt daarnaast zeer actief de verbinding met het sociaal domein, zodat passende hulp geboden kan worden aan mensen en ze niet met lege handen komen te staan. Georgette doet daarnaast een indringende oproep aan iedereen om na te denken over de eigen situatie en die van hun naasten. Voer tijdig het goede gesprek over wat je wilt, niet wilt en verwacht. En bovenal: zie naar elkaar om!

Carl Verheijen en Nanda de Jong laten namens de Beweegalliantie zien dat Slimme Zorg juist ook buiten de zorg gevonden kan worden. Voeg op zoveel mogelijk plekken en momenten gedurende de dag beweging toe, dat is het devies. De beweegalliantie geeft hier samen met ruim 500 organisaties vorm aan: bewegen tijdens het onderwijs, bewegen op het werk, bewegen in de buurt, etc. Het is niet alleen leuk, maar het is bovenal effectief. Dankzij bewegen neemt de eenzaamheid af, neemt de gezondheid toe, verminderd de vraag naar zorg, verbeteren de leerprestaties en versterkt de sociale cohesie. Is bewegen het panacee? Wie weet…

Jet Westerink en Bart Hartman zijn als wetenschapper en als ervaringsdeskundige intensief betrokken bij patiëntenparticipatie. Zij tonen aan dat het betrekken van patiënten op ieder niveau van de zorg leidt tot betere zorg. En het is minder ingewikkeld om te organiseren dan je denkt. Soms door gericht patiënten te betrekken in een verbeterteam, soms door slimme inzet van social media, soms door het gericht stellen van vragen tijdens de behandeling en sowieso door het volop betrekken van een cliëntenraad. Het allerbelangrijkste: niet teveel over nadenken, maar gewoon aan de slag gaan. Patiëntenparticipatie geeft inzicht in de stappen in het zorgproces die echt waarde toevoegen en helpt om zaken weg te laten die geen waarde toevoegen. Het is onmisbaar voor passende zorg. Zowel de individuele zorg als de zorginstellingen knappen ervan op!

Aiko is de Landelijke Kwartiermaker Integraal Zorgakkoord met bijzondere aandacht voor de regio’s. Voor hem is Slimme zorg toekomstbestendige, duurzame en bovenal cruciale zorg. Over vijf jaar zijn er 190.000 zorgprofessionals te weinig. In sommige regio’s wordt nu al cruciale zorg zoals GGZ en huisartsenzorg afgeschaald. 500.000 mensen hebben nu al geen huisarts. Daarom moeten we nu keuzes maken over de zorg van morgen. Wat vinden we echt cruciale zorg? Wat vinden we met elkaar belangrijk voor goede zorg morgen? Hoe ziet onze populatie er over 5 jaar uit en wat heb ik dan minimaal nodig om antwoord te kunnen geven op de zorgvraag van de populatie dan? Dit soort keuzes moeten we nu in iedere regio maken. In de regio’s bestaat nog de ruimte om hier met alle betrokkenen, zorg en sociaal domein, gericht en op maar over na te kunnen denken en de plannen ook uit te kunnen voeren.