Kim jestem? To pytanie, które zadaje sobie młody człowiek. Odpowiada Teatr.

Andrzej Nejman. Dyrektor Teatru Kwadrat im. Edwarda Dziewońskiego w Warszawie, reżyser, aktor teatralny, filmowy, telewizyjny, dubbingowy, tłumacz sztuk teatralnych. Rozmawiamy o teatrze, w niełatwej sytuacji pandemii, o widzach Teatry Kwadrat, o młodych ludziach, których jeśli nie przekonamy do Teatru, to za kilka lat nie będzie dla kogo grać. Rozmawiamy o tym jak zmienia się teatr. „Wtedy po raz pierwszy zrozumiałem, że edukacja przynosi korzyści, że czytanie książek daję wymierne korzyści. Ja w oczach mojego trenera stałem się partnerem do rozmowy, a wśród chłopaków stałem się liderem zespołu.” „Ja, jako dyrektor Teatru Rozrywkowego, bardzo obawiam się przedstawień, takich prywatnych, domorosłych, spektaklików, które jeżdżą po całej Polsce. Ja rozumiem, że ludzie muszą zarabiać pieniądze i absolutnie nie jestem przeciwny, tylko dopóki dopóty jest to robione w pełni uczciwie, z szacunkiem do widza to wszyscy na tym zyskują. Natomiast, dlaczego ja jestem często na to zły? Mam świadomość, że wielu widzów po obejrzeniu 2, 3 takich "hochsztaplerskich wykonań" już więcej nie przyjdzie nawet na Teatr Narodowy, albo Teatr Kwadrat. Jeśli my nie będziemy pielęgnować najmłodszego widza, za chwilę nie będzie miał kto chodzić do Teatru." https://www.facebook.com/XD-SztachnijSi%C4%99Teatrem-101337371618229 [https://www.facebook.com/XD-SztachnijSi%C4%99Teatrem-101337371618229] Zrealizowano w ramach programu stypendialnego Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego – Kultura w sieci.

Malwina Magdalena Rusów i Grzegorz Michał Grecas opowiadają o Teatrze Układ Formalny. Powołanym w ramach fundacji. Celem Fundacji jest animacja społeczno-kulturalna ze szczególnym uwzględnieniem potrzeb osób wykluczonych społecznie oraz zagrożonych wykluczeniem społecznym, tworzenie i upowszechnianie kultury i sztuki. „Układ formalny jeździł po małych miejscowościach. Naszą ambicją nie były miasta w których istnieją dwa czy trzy teatry, albo chociaż jeden, który ma jakąś ofertę, często jeździliśmy do szkół, w których jeśli zawitał kiedykolwiek teatr, to był to teatr komercyjny, albo teatr, który w swoim zadaniu ma opowiedzieć lekturę. A my mieliśmy trochę inne założenie. Chcieliśmy przyjechać na spotkanie, które nie musi być łatwe, nie musi być przyjemne. W Układzie formalnym staraliśmy się poruszać takie tematy, za które można dostać po głowie.” „Myślę, że jeśli złapię się kiedyś na takim myśleniu, że to co mi mówią młodzi ludzie po spektaklu, o ich świecie, że „oni się nie znają”, to jest moment, w którym ja muszę przestać robić teatr. Uważam, że to jest najważniejsze moje zadanie, jako twórcy. My się faktycznie spotykamy po spektaklach na warsztacie. To jest unikalna rzecz nie tylko z Układem Formalnym, ale w ogóle w takich jeżdżących spektaklach, że tego widza się spotyka. Tyle samo czasu poświęcamy mu na scenie i dokładnie tyle samo czasu poświęcamy na rozmowę z nim. I jeśli widownia nie jest w centrum uwagi i jeżeli ich zdanie się nie liczy, machniemy ręką i powiemy ; „Dobra odpalaj, mamy zapłacone i jedziemy dalej.” To jest moment, w którym ja osobiście mogę dać sobie spokój z teatrem.„ Zrealizowano w ramach programu stypendialnego Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego – Kultura w sieci. Zapraszam na Fanpage projektu. XD#SztachnijSięTeatrem. [https://www.facebook.com/XD-SztachnijSi%C4%99Teatrem-101337371618229]