Taalpolitie

Als je Taalpolitie intoets op Google of Twitter, krijg je vooral boze mensen te zien. "F*ck de Taalpolitie!", klinkt het onder reaguurders alsmede Telegraafcolumnisten. Laster: ze hebben het niet over ons, maar over een afgodsbeeld van de echte Taalpolitie, de PC-politie, die taal zuivert van belediging, gendernormativiteit, heteronormativiteit, het patriarchaat… Maar wat vindt de échte Taalpolitie daar eigenlijk van? Wat vinden de officier en zijn agent van roomblank en gebroken wit, van "tot genaaide gemaakte", van genderthee en "je identificeren" zonder "als"? Dit is een taalkundig perspectief op gevoelige materie, oftewel het einde van onze carrière.

De Taalofficier buigt zich streng over zijn cassettedeck, minutieus u's en i's verplaatsend met zijn trouwe taalagent. Van munitie naar minuten, van minuscuul naar minutieus. Na dat technische geharrewar en een goede hoofdpijn, trekken de heren ten strijde tegen de ansjovisserij in Rosmalen, en wordt de Franse bemoeienis met hygiëne voor eens en voor altijd afgestraft. Als dat maar goed gaat, deze week in Taalpolitie...

Het is een ongelooflijk ge-ouwebet bij de Taalpolitie deze week: de langste aflevering uit onze geschiedenis stelt ronduit teleur qua inhoud. Ofschoon u talig minder op zal steken dan men van 35 minuten Taalpolitie pleegt te verwachten, staat daar een heuse hoorn des overvloeds aan sappige anekdotiek en kretologie tegenover. Juice, noemt de jeugd dat. Verder spreken we ons oordeel uit over Stef Bos, commodes, thee, koffie, en we leggen de focus op "focussen." En hoe heeft de Taalofficier mevrouw Van Luyn eigenlijk verleid? Wat voor zoetgevooise, in honing gedoopte woordjes fluisterde hij in haar oren? Heerlijkheden alom!