Wilde Wijven

Heksen hebben een momentje. Maar hoe verhoudt #witchtok [https://www.instagram.com/explore/tags/witchtok/] zich tot de feministische eis tot eerherstel voor slachtoffers van de historische heksenvervolgingen? En hoe zat het eigenlijk met die brandstapels uit de vroegmoderne tijd? Was dat wel een misogyn complot? Of eerder een tragische samenloop van omstandigheden? Wilde Wijven zoekt het uit.

Eeuwenlang werden vrouwenlijven beteugeld. Hoe ver mocht het lijf van huis gaan, was het te oud of net te jong om seks te hebben, met wie moest het trouwen, hoeveel kinderen moest het baren, hoe bloot of bedekt moest het zijn. Die erfenis schudden we - erg langzaam - van ons af dankzij decennia van feministisch emancipatiewerk. Nu vieren vrouwen hun lijf, het liefst in alle diversiteit. Ze betalen voor boudoirshoots en workshops in het clitoriswaarderen, ze zijn publiekelijk body én sex positive. Maar, blijven we zo niet toch vooral lijf? En wat is de rol van het kapitalisme bij deze lichamelijke bevrijding? De Wilde Wijven stellen zich, kortom, veel vragen over hun lijven.

Wat is 'ziek zijn'? En hoe verschilt de ervaring van het ziek zijn voor mannen en vrouwen?  We maken een dolle rit doorheen de literatuur- en de kunstgeschiedenis - van Madame Bovary, tot Woody Allen, en merken hoe mannelijke auteurs en filmmakers vrouwen graag als ‘zot’ of ‘ziek’ wegzetten.  Wanneer vrouwen zelf de pen of de camera ter hand nemen krijgen we een heel ander beeld van ‘ziek zijn’: kwetsbare kracht.

Oud worden, het is wat. Lijf en geest verrimpelen en verschralen. Iedereen veroudert, maar voor vrouwen is het nog erger - of dat is toch wat de samenleving ons doet geloven. Aan de andere kant is er een nieuw verhaal rond verouderen ontstaan, in zelfhulpboekboeken en op sociale media. Oud worden is leuk! Als WIFTY (woman over fifty) begint je leven pas! Lach je rimpels weg, omarm je stijve lijf en vergeet je menopauzale klachten!  Hoe kan je ouder worden beleven, los van die maatschappelijke keurslijven? Wilde wijven gaat op zoek in de film, de literatuur, de kunsten en de feiten.

'Meneer doctoor’ is, als je naar de cijfers kijkt, 'mevrouw doctoor' geworden. De zorg vervrouwelijkt in rap tempo. Maar hoe zit het in de collectieve verbeelding? In het onderzoek naar ziektes en behandelingen? In de machtsrelaties tussen arts en patiënt? Hoe voelbaar is de invloed van 'meneer doctoor' nog?  En wat kunnen romans ons bijbrengen over die complexe verhouding tussen arts (m/v/x) en zijn/haar/hun patiënten?