De Snobcast

Terwijl Yvo een Negroni violentata schenkt, trekken de snobs ganse wereld over voor de betere baantjes. Jort eert de adel van kleur: een spilfiguur in de Europese kunst- en filmwereld, die 45 jaar verslaafd aan opium, en altijd zéér open over zijn spirituele motieven daarvoor. Yvo nog maar eens een omtrekkende beweging op het romantisch vlak. Geheel volgens traditie komen de snobs vakkundig geen enkele afspraak na. Maar in deze aflevering ook goéd nieuws: hun TV-carrière is in de snobknop gebroken.

Jort is tegen hbo’ers op ministersposten. Nét voordat het gesprek echt inhoudelijk begint te worden stuurt hij bij. Yvo keek naar Buitenhof en schrok van het taalgebruik van Twan Huys. De Global pool editor heeft zijn garderobe geüpdatet en moet en zal dat delen. De heren delibereren over de lengte van het pijpje. Met Wimbledon voor de deur verandert de Snobcast voor even in een ballentent. En tegen de redactionele verwachtingen in, blijken de snobs en Frenna dezelfde taal te spreken.

Jort liet zich financieel geselen in Griekse horecacharlatans en dat was ‘t waard. Yvo ziet een kurk op zijn gerepareerde ogen gericht. De heren hebben hidden gems voor hemden. Ze worden berispt aangaande uitingen in vorige afleveringen over Stephen Fry, die wel degelijk snobwaardig zou zijn. De snobs leggen het - soeverein als ze zijn - naast zich neer. Jort memoreert gentleman driver James Hunt, de coureur wiens pole altijd in position stond. Ze staan stil bij het droevige feit dat er geen eersteklas treincoupés zijn.

De snobs staan stil bij een ongrijpbare schrijverdie liederlijk leefde: Jan Cremer. Geen typische snob, maar de titel tóch waardig, zo betoogt Jort. De telex brengt goed nieuws uit Vlaanderen, alwaar een Kamerlid pleit voor alcohol in het parlement. Yvo blijkt al negen jaar in een situationship te verkeren. En Jort legt nog meer Gen Z-vocabulaire voor aan Yvo, zoals mewing. ‘Teder minnenspel?’ Toch maar een bezoekje aan de nonnen in Vught…

Na wakker gekucht te worden door de butler zijn Jort en Yvo klaar voor een nieuwe dag. En die dag begint goed, als zij in het nieuws vernemen dat een voorganger van de linkse kern zich opmonterend rechts gedragen heeft. Maar vervolgens zet Yvo het bijkans op een wenen voor een Weense componist. Jort krijgt een koninklijk kuurtje en bestelt daarna een expresso makkiato, wat in Nederland zo onbegrijpelijk vaak slecht begrepen wordt.