verhalen van pelgrims die de camino hebben gelopen.

Hent van den Elsen over zijn pelgrimage naar Santiago. Hij is streng Rooms-katholiek opgevoed maar schudde het geloof af, hervond het tijdens zijn camino maar naast de crypte verdween het voorgoed. 'Ik geloofde er geen reet van dat de restanten van Jacobus daar in liggen'.

In de wachtkamer van het ziekenhuis pakte Carolus van Es uit Apeldoorn een tijdschrift en las vervolgens een artikel over de Via Francigena. Een pelgrimage naar Rome. Het motiveerde hem tot deze tocht verdeeld over meerdere jaren van Apeldoorn naar het Vaticaan. Uiteindelijk leverde het een bijzondere aankomst op. Bij vertrek uit de pauselijke staat salueerde de Zwitserse Garde voor hem.

Annie ter Huurne liep na het overlijden van haar man de camino met een steentje in haar rugzak om achter te laten bij Cruz de Ferro. Drie kwartier liep ze met dat steentje om dat kruis. 'Alsof ik mijn man opnieuw moest achterlaten. Ik kon het steentje niet loslaten' Het werd wel een keerpunt in haar rouwverwerking.

Sietse Robroch zijn passie is langeafstandswandelingen. Onderweg op een camino kreeg hij te horen dat er trail was van 3000 km in Nieuw-Zeeland. Hij regelde verlof en vertrok om de Te Araroa trail te gaan lopen. Het werd een onvergetelijk avontuur.

Uitgever van levensbeschouwelijke boeken Rinus van Warven uit Kampen beschouwt de hedendaagse pelgrim. Waarom lopen honderdduizenden pelgrims naar Santiago de Compostella. 'Santiago is metaforisch. Dat is datgene in ons wat wij zelf hopen te vinden. De bestemming van de mens is niet buiten ons te vinden, de bestemming ben je zelf'.