Cyprus ligt dichterbij Turkije en Syrië dan bij de rest van de Europese Unie. Toch is het geopolitiek gezien een belangrijk land. Sterker nog, het is het ‘oog in de storm’, zegt politicoloog Hubert Faustmann vanuit Nicosia.  Onze verslaggevers nemen je in De Oostflank mee naar de oostgrens van Europa. Cyprus is wat dat betreft een vreemde eend in de bijt. Van alle landen die we voor deze serie bezoeken, ligt Cyprus het verst van Rusland vandaan. Maar een Russische afhankelijkheid was er tot voor kort zeker. Financieel maar ook psychologisch hebben de Cyprioten een enorme omslag moeten maken om afscheid te nemen van hun affectie voor Rusland.  Oligarchen Van oudsher zijn de banden tussen Cyprus en Rusland en voorheen de Sovjet-Unie goed. Oligarchen en ook kleine ondernemers weten hun weg naar het eiland te vinden. Hoe zit dat nu, na veertien sanctiepakketten waar Cyprus als EU-lidstaat mee heeft ingestemd? En áls rijke Russen hun heil zoeken tot Cyprus, naar welk deel van het eiland gaan ze dan? Cyprioten sympathiseren met de Oekraïners; ze weten immers zelf hoe het is om bezet en onderdrukt te worden, aangezien Turkije al een halve eeuw het noorden van Cyprus overheerst. Toch leidt dat juist ook tot dilemma’s: Brussel staat pal achter Oekraïne, maar waarom niet achter Turkije? Goederen naar Gaza En dan is er nog die geografische factor. Cyprus - geen NAVO-lid overigens - grenst dan misschien niet aan Oekraïne, maar is wel degelijk een Oostflank voor de EU. Turkije dus maar ook Syrië, Libanon en Israël liggen dichterbij Cyprus dan het Europese vasteland. Cyprus probeert met al die landen in het Midden-Oosten een goede relatie te onderhouden. Cyprus faciliteert een maritieme corridor voor hulpgoederen richting Gaza, maar probeert ook een brug tussen de EU en Israël onder leiding van Netanyahu te slaan. De ligging van Cyprus leidt tot lusten en tot lasten; rijke Israëli en Libanezen, vermogende Oekraïners en Russen, maar maar ook armere Syriërs - die doorreizen vanuit Libanon. Mede om die reden trekt Cyprus ook weer de banden met Brussel verder aan. Allemansvriend Kortom, Cyprus is een allemansvriend in de Middellandse Zee. Hoe doet Cyprus dat, dat koorddansen aan de zuidoostflank van Europa, omringd door al die oorlogen? Om die reden reisde BNR's Europaverslaggever Geert Jan Hahn naar Cyprus af. Daar sprak hij met professoren, politici en bezocht hij beide kanten van het eiland. Wil je na deze aflevering weer te weten komen over Cyprus? Abonneer je dan alvast op Dossier Europa [https://www.bnr.nl/podcast/dossier-europa] - waar deze zomer nog een podcastserie online komt over de ‘Cypriotische Kwestie’; een oorlog zonder schieten.   See omnystudio.com/listener [https://omnystudio.com/listener] for privacy information.

Letland is vanwege de geografische locatie, tussen de twee andere Baltische Staten Estland en Litouwen in, extra kwetsbaar. Zo'n 30% van de bevolking is etnisch Russisch, en die groep is kwetsbaarder voor de desinformatiecampagnes van het Kremlin. Hoewel Russische kanalen officieel verboden zijn, steunt ongeveer 10 tot 15% van de bevolking Rusland. Luister ook | 6. Gotland: Zweeds vakantieparadijs in de nieuwe frontlinie [https://www.bnr.nl/podcast/de-oostflank/10548703/6-gotland-zweeds-vakantieparadijs-in-de-nieuwe-frontlinie] De NAVO is extreem belangrijk voor Letland, en de rest van de Baltische staten. ‘Als we géén NAVO-lid waren geweest, dan was de ’speciale militaire operatie’ van Poetin misschien wel deze kant op gegaan. Of we nu nog bang voor zoiets moeten zijn, hangt af van het succes van Poetin in Oekraïne. Dat zegt Jānis Kažociņš van het Centrum voor Geopolitieke Studies in Riga. Toch lijkt hem een aanval op Letland niet waarschijnlijk: ‘Rusland kan niet eens winnen in Oekraïne, moet je nagaan als ze het tegen de NAVO en hun luchtmacht op moeten nemen’. Wat dat betreft zitten ze veilig dus in Riga. Maar het krachtigste wapen van Rusland is de informatieoorlog. Voor een deel is de bevolking inmiddels immuun voor geworden voor die argumenten, maar zo’n 10% blijft dus gevoelig.  De rest van de etnisch Russische bevolking is zeker sinds de oorlog in Oekraïne meer gehecht aan hun Europese paspoort dan dat ze Russische sympathieën hebben. Toch doet Letland flink zijn best alles wat Russisch is uit te dammen. Bijvoorbeeld op scholen en in bioscopen is Lets de voertaal. En dat zorgt voor spanningen onder de Russischtalige gemeenschap. En verplichte taalexamens voor inwoners met een Russisch paspoort stoot ze al helemaal tegen het hoofd.   Ook in de Letse campagnes voor de Europese Verkiezingen zijn de taal en veiligheid belangrijke thema's. BNR's verslaggever Michal van der Toorn reisde naar Letland om te begrijpen in hoeverre de taalkwestie en de desinformatie het land nou echt in tweeën splijt. Staat de Oostflank hier onder druk?  See omnystudio.com/listener [https://omnystudio.com/listener] for privacy information.

Een paar jaar geleden leek de Zweedse neutraliteit nog voor altijd in marmer gebeiteld. Tot Rusland Oekraïne binnenviel. Toen sloeg de stemming snel om en besloten de Zweden zich na meer dan twee eeuwen militair neutraal geweest te zijn lid te worden van de NAVO. Vanaf dat moment werd de hele Baltische Zee feitelijk een NAVO-binnenzee. Tot ergernis van Rusland. Luister ook | 4. Het Europese hart verschuift naar Polen [https://www.bnr.nl/podcast/de-oostflank/10541146/4-het-europese-hart-verschuift-naar-polen] Na langdurig dwarsliggen van Hongarije en Turkije, werd Zweden in maart 2024 het 32e lid van de Atlantische Verdragsorganisatie. Daarmee keert ook de belangrijke rol terug van Gotland, het eiland in de Baltische zee dat de meeste mensen misschien hooguit kennen als de plek van Pippi Langkous en Villa Kakelbont. Maar de meest recente ontwikkelingen hebben weinig te maken met een kinderboek. Wie Gotland domineert, domineert feitelijk het hele vaargebied en het luchtruim van Finland, de Baltische Staten en Polen. Daarmee is Gotland een cruciale schakel geworden in de verdediging van het Europa. Die strategische plek is natuurlijk niet nieuw. De Gotlanders leven al eeuwen op een kruispunt tussen West- en Oost Europa. Ook in de Koude Oorlog had Gotland al een belangrijke rol in de verdediging van Zweden. Maar in het decennium na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie was volgens de Zweden het gevaar geweken. De militaire infrastructuur werd ontmanteld, de luchtverdediging werd uitgezet en de soldaten verlieten het eiland. Rusland was immers “een gewone buur” geworden. De geschiedenis nam een andere wending. In 2018 voerde Zweden weer de dienstplicht in en zeker sinds de Oorlog in Oekraïne is er een versnelling in het militaire denken. Op Gotland weer militaire installaties aangelegd en barakken gebouwd.  Over het algemeen staan de 60.000 eilandbewoners achter  de nieuwe militaire aanwezigheid. Maar soms botst de geopolitiek met lokale belangen. Plekken die de gemeente had aangewezen voor woningbouw worden nu opgeëist door het leger, zo vertelt de burgemeester van het eiland aan BNR. BNR’s Europa Correspondent Stefan de Vries ging naar Gotland, en zag daar hoe een paradijselijk vakantie-eiland wordt omgevormd tot een militaire basis als onderdeel van een mogelijke Europese frontlinie. See omnystudio.com/listener [https://omnystudio.com/listener] for privacy information.

Dit is De Oostflank: Europa’s grens onder hoogspanning. Verslaggevers bij BNR reizen langs de rafelranden van onze Unie - en onderzoeken de grote veranderingen die daar plaatsvinden: van verscherpte grenscontroles tot pantservoertuigen en van desinformatie tot energiepolitiek. Hoe voorkomt Europa dat het in de flank geraakt wordt? In deel 5 maken we de balans op.  In vier etappes reisden reisden onze verslaggevers langs de oostgrenzen van de Europese Unie, van het hoge noorden in Finland naar het zuiden in Griekenland, om een beeld te geven van wat er speelt in de landen die het dichtst bij Rusland liggen. Luister ook | Het Europese hart verschuift naar Polen  [https://www.bnr.nl/podcast/de-oostflank/10541146/4-het-europese-hart-verschuift-naar-polen] In deze, vijfde en voorlopig laatste aflevering, spreken we met drie Europarlementariërs over de verschillende reportages over defensie en veiligheid, energieonafhankelijkheid en over migratie. Ze geven hun inzichten in de Oostflank. En keken ook een beetje vooruit: naar de verkiezingen voor het Europees Parlement in juni, en over de gevolgen van de mogelijke uitslag. Eén van de conclusies van deze De Oostflank is dat de landen aan de oostgrens in de nabije toekomst zowel geografisch als politiek een stuk centraler zullen komen te liggen. Daar lijkt eigenlijk iedereen het wel over eens te zijn, zo vertelden de Europarlementariërs Bart Groothuis (VVD/Renew Europe), Tineke Strik (GroenLinks/Europese Groenen) en Tom Berendsen (CDA/EVP) in gesprek met Europa-correspondent Stefan de Vries. See omnystudio.com/listener [https://omnystudio.com/listener] for privacy information.

Polen, met de Baltische staten, waarschuwde al jaren voor potentiële Russische agressie. Die waarschuwing was gericht aan de Nederlandse, Franse en Duitse dovemansoren. Nu blijken de Polen het goed gezien te hebben. Het politieke machtscentrum verschuift steeds meer naar het, zeker met de geplande toekomstige uitbreiding van de Europese Unie, onder meer met Oekraïne. Zo komt Warschau in het hart van Europa te liggen. Luister ook | 3. Moldavië wil uit de Russische wurggreep [https://www.bnr.nl/podcast/de-oostflank/10540271/3-moldavie-wil-uit-de-russische-wurggreep] Sinds het einde van de Koude Oorlog heeft Polen een transformatie ondergaan in haar perceptie van Rusland. De grote buur in het oosten werd altijd gezien als een lastig, vanwege de lange geschiedenis van conflicten tussen beide landen. De recente agressieve acties van Rusland in Oekraïne en de annexatie van de Krim hebben de houding tegenover Rusland verder verscherpt. Nu wordt Rusland gezien als een directe bedreiging voor de veiligheid van Polen en wordt er steeds meer geïnvesteerd in moderne wapensystemen en NAVO-samenwerking. Polen geeft bijna 4 procent van het nationaal inkomen uit aan defensie, bijna het dubbele van de norm die de NAVO-lidstaten met elkaar hebben afgesproken, Luister ook | De Alliantie: Twee jaar oorlog in Oekraïne [https://www.bnr.nl/podcast/de-alliantie] In 2004 werd Polen lid van de Europese Unie. Sindsdien heeft het land grote stappen gezet in de richting van Europese integratie. Het heeft geprofiteerd van EU-fondsen en heeft hervormingen doorgevoerd om te voldoen aan EU-standaarden. Polen is steeds meer Europees geworden in termen van economie, politiek en sociaal beleid. Het heeft een sterke band met andere EU-landen en heeft deelgenomen aan verschillende Europese projecten en samenwerkingen. Dat zie je ook duidelijk in het straatbeeld: Polen rijden in Franse, Italiaanse en Duitse auto’s naar Franse supermarkten waar ze betalen met een Nederlandse ING of Spaanse Santander betaalkaart. Polen heeft een belangrijke rol gespeeld in het uitbreiden van de Europese Unie naar het oosten en heeft een steeds grotere stem in de Europese besluitvorming. De geopolitieke balans binnen de EU en het machtscentrum verschuiven meer naar het oosten. Dit zorgt voor nieuwe uitdagingen en kansen voor Polen en andere Oost-Europese landen binnen de EU. In Warschau zetelt ook het hoofdkwartier van Frontex, het agentschap van de Europese Unie dat verantwoordelijk is voor het bewaken van de buitengrenzen. En sinds de oorlog in Oekraïne is de situatie aan die grenzen heel anders geworden. Zo worden asielzoekers door Rusland en Wit-Rusland op bepaalde plekken ingezet als pionnen in een hybride oorlog. Voor deze aflevering reisde Europa-correspondent Stefan de Vries. Hij praat erover met Nina van den Dungen. See omnystudio.com/listener [https://omnystudio.com/listener] for privacy information.