Traanjagers

In 1964 is de walvispopulatie zo uitgedund dat besloten wordt om de jacht te stoppen. De walvisvaarders koesteren hun heldenstatus en gaan door met hun leven. Als in de jaren ‘70 Greenpeace opkomt beginnen we anders te kijken naar walvisjacht. Hoe kijken de mannen terug op hun tijd? Anna en Anne-Goaitske bespreken het met de walvisvaarders, natuurlijk in het Friese café.

De walvissen zijn verwerkt, het traan is opgeslagen. De mannen mogen in Kaapstad aan wal en verbazen zich over de segregatie tijdens het Apartheidsregime. Douwe doet een ontdekking over zijn Zuid-Afrikaanse collega’s die hem zelfs vandaag nog woedend maakt.

Na de laatste voorbereidingen vertrekken de mannen voor 3 maanden naar de Zuidelijke IJszee. De mannen zien het pakijs, de ijsbergen en dan: de eerste geschoten walvis. Hoe gaat de jacht op de walvissen in z’n werk? En waar zit het plezier én het gevaar aan het flensdek?

Als de vloot opgetuigd is, beginnen de Friese jongens aan de vaart die hun leven gaat veranderen. De eerste stop is in de Caraïben, heel wat anders dan de Friese dorpen waar de mannen vandaan komen. En na zo'n tropische stop moeten zich voorbereiden op de jacht rond de Zuidpool.

Anne-Goaitske Breteler ontdekt dat het Friese café waar ze als tiener achter de toog staat een oud-walvisvaarders café is. Als historica is ze meteen geïnteresseerd en duikt in dit stuk verborgen geschiedenis. Anna Drijver komt haar werk op het spoor en raakt gefascineerd. Waarom gingen we in die naoorlogse jaren weer op die gevaarlijke expedities naar de Zuidelijke IJszee? En hoe komt het dat er zoveel Friese mannen aan boord gingen van het indrukwekkende schip de Willem Barendsz?