De Snobcast

Jort liet zich financieel geselen in Griekse horecacharlatans en dat was ‘t waard. Yvo ziet een kurk op zijn gerepareerde ogen gericht. De heren hebben hidden gems voor hemden. Ze worden berispt aangaande uitingen in vorige afleveringen over Stephen Fry, die wel degelijk snobwaardig zou zijn. De snobs leggen het - soeverein als ze zijn - naast zich neer. Jort memoreert gentleman driver James Hunt, de coureur wiens pole altijd in position stond. Ze staan stil bij het droevige feit dat er geen eersteklas treincoupés zijn.

De snobs staan stil bij een ongrijpbare schrijverdie liederlijk leefde: Jan Cremer. Geen typische snob, maar de titel tóch waardig, zo betoogt Jort. De telex brengt goed nieuws uit Vlaanderen, alwaar een Kamerlid pleit voor alcohol in het parlement. Yvo blijkt al negen jaar in een situationship te verkeren. En Jort legt nog meer Gen Z-vocabulaire voor aan Yvo, zoals mewing. ‘Teder minnenspel?’ Toch maar een bezoekje aan de nonnen in Vught…

Na wakker gekucht te worden door de butler zijn Jort en Yvo klaar voor een nieuwe dag. En die dag begint goed, als zij in het nieuws vernemen dat een voorganger van de linkse kern zich opmonterend rechts gedragen heeft. Maar vervolgens zet Yvo het bijkans op een wenen voor een Weense componist. Jort krijgt een koninklijk kuurtje en bestelt daarna een expresso makkiato, wat in Nederland zo onbegrijpelijk vaak slecht begrepen wordt.

Nu de temperaturen oplopen rijst de vraag: hoe kijken de snobs naar de korte broek? Wat Yvo betreft is het afhankelijk van of de vloedlijn in zicht is, maar het antwoord blijkt wel genderspecifiek te zijn. Jort handelt in strijd met zijn eigen Meisjesmoraal en de snobs rekken de definitie van een vrouw voor de gelegenheid even op. En ze eren Angelsaksische grootheden van weleer op het gebied van snobwaardige journalistiek – en gaan daarin niet voorbij aan ‘gentlemen journalists’ van eigen bodem. Speciale vermelding voor de man die als eerste het n-woord gebruikte op de Nederlandse teevee. Yvo is onthutst door een wonderlijke binnenkomer. Tot slot draaien de snobs foie-gras door de pap en likken ze hun vingers af bij etiquette faux-pas.

Gezeten voor hun nieuwe wand lichten de snobs toe wie (en wat) daar zoal tussen hangt. En waarom. Van de man aan wie Yvo vele foto’s met de scooterjeugd te danken heeft (Mula B.) tot de voetballer met een snobwaardige levens- en leverstijl, aangezien hij gedurende zijn leven drie stuks versleet (George Best). Maar ook meer vrouwen! De inclusieve Liz Taylor bijvoorbeeld, die haar hand niet omdraaide voor een vrachtwagenchauffeur. En een badpakkenmodel waarvan de snobs niet weten hoe ze heet, maar wel wat ze zei: “wet, I’m a star. Dry, I Ain’t.” Jort en Yvo nemen je mee in hun wereldvreemde universum.